We naderen de zomervakanties. Langzamerhand worden er weer heel wat zaken afgesloten. De laatste loodjes op de scholen, voordat de deuren weer voor een week of zes gaan sluiten. De examens zitten erop, menig vlaggen met daaronder de schooltas wapperden fier. Ok hier is het een periode geweest van laatste keren en afscheid. De laatste keer op de “kleine” fiets naar de school. De laatste keer les met groep 8. Voor het laatst met de hele school naar Camping de Waay om daar lekker te spelen en te zwemmen. De musical met daarna de afscheidsavond en het uitzwaaimoment waarbij de schoolverlaters voor de laatste keer met zijn allen als eén groep op weg gingen naar huis. Het gebeurde bij mij met een lach maar zeker ook met een traan. De basisschoolperiode zit erop. Een tijd die nooit meer terugkomt en, zoals altijd achteraf blijkt, voorbij is gevlogen. Mijn kinderen die als verlegen klein meisje en lief klein knuffeltje begonnen in groep één en acht jaar later als bijna pubers volt trots voor de laatste keer onder luid gejuich en geklap vertrokken van de camping. Het grote loslaten lijkt steeds weer een nieuwe fase in te gaan. De oudste mag volgend jaar al examen doen terwijl de jongste aan zijn middelbare school avontuur gaat beginnen.
Traditioneel werd het jaar afgesloten met het groep 8 kamp. Lekker met zijn allen de fiets op om in Mook heerlijk onder de bomen ( er was immers een hittegolf gaande) samen leuke dingen te doen. Na het plezier kwam voor velen de anticlimax. Onder de jeuk en rode bultjes keerden de kids huiswaarts. Gevalletje eikenprocessierups. De zalfjes en adviezen waren niet aan te slepen. Onder het motto: op kamp gaan…jeuker kunnen we het niet maken gingen we de bultjes te lijf. Gelukkig konden de meesten na een kleine week gewoon jeukvrij het podium op.
Er waren deze week nog meer mensen die flink moesten krabben. Achter de oren welteverstaan. Frans Timmermans die de functie van EU baas aan zijn neus voorbij zag gaan bijvoorbeeld, en om maar bij de neus te blijven ook Willem Holleeder keek aardig op zijn neus toen hij levenslang tegen zich hoorde eisen.
Mensen die deze week append op de fiets werden betrapt en hiervoor een boete van €95,= kregen voorgeschoteld waren ook verre van amused. Eigen schuld dikke bult zou ik zeggen maar ja, old habits die hard.
Het is gewoon moeilijk om dingen los te laten. Dat zal ik de komende tijd ook vast nog gaan merken. Ook in lingewaard moeten we eraan geloven. Na zes jaar moeten we onze lieve en betrokken burgemeester laten gaan. Ze koos voor meer uitdaging, begrijpelijk maar erg jammer.
En zo gaan we allemaal onze eigen weg, maken we onze eigen keuzes en daar hoort nu eenmaal ook afscheid nemen bij. Hoe moeilijk ook.
Het is tijd voor vakantie. Terug kijken op wat was, en vooruitkijken naar wat nog gaat komen. Een stiekem traantje mag. Samen vooruit.
Fijne zomervakantie allemaal.
