Over ruim een week zit het er alweer op, het heerlijk avondje van Sinterklaas. Soms zou ik willen dat ik nog in die magie geloofde… maar helaas. Ik kan een verlanglijstje maken met al mijn wensen, maar ik weet dat ik dan vervolgens zelf op pad moet voor de pakjes, en met mij vele mensen.
Hoe onbezorgd was die gelovige tijd, de blijdschap als hij Nederland weer kwam binnenvaren. Ik weet nog hoe bedrogen ik me voelde toen bleek dat ik zo voor de gek gehouden was al die jaren. Maar op mijn beurt heb ook ik intens genoten van mijn eigen kids, de verlanglijstjes en tekeningen in hun schoen, de blije gezichtjes bij het uitpakken van de cadeautjes, ik zou die tijd zo weer over willen doen.
Nadat ik het besluit nam om op werkgebied een andere weg in te slaan ben ik meteen op internet naar vacatures op zoek gegaan. Helemaal weg van de zorg aan het lijf, speurend naar iets waarin ik me op creatief ontbied kan ontplooien, of toch iets met mensen, misschien met kinderen? Echt, het valt niet mee om je leven helemaal om te gooien.
Voor veel functies is een hoge opleiding vereist. Talent, ervaring daar kun je niet veel mee heb ik gemerkt. Bij veel banen waar ik me voor wil laten betalen, wordt voornamelijk met vrijwilligers gewerkt. Nu zal je uit mijn mond niks slechts over vrijwilligers horen, ze zijn echt onmisbaar in onze maatschappij vandaag de dag, ik denk dat de wereld er zonder deze mensen, vele malen somberder uitzag.
Vorige week vrijdag heb ik weer met eigen ogen mogen aanschouwen, hoeveel mensen zich onbaatzuchtig inzetten voor velerlei zaken. Dat was tijdens het Lingewaardse vrijwilligersgala waar ik me ook door vele vrijwilligers heb laten vermaken. Er werden prijzen uitgereikt aan de meest betrokken ondernemer en de vrijwilliger van het jaar. Ik mocht een twee foto’s leveren voor de prijzen en daarvoor ben ik uiteraard zeer dankbaar.
Mensen blij maken met mijn hobby is natuurlijk een mooie zaak, maar er moet ook brood op de plank komen. Maar ik laat de moed niet zakken, dat heb ik me al vele malen voorgenomen
Het valt gewoon niet mee om werk te vinden waarbij je iets kunt doen waar je gelukkig van wordt. Voor dit soort dingen komt men voornamelijk (daar zijn ze weer) vrijwilligers tekort.
Dus al weet ik maar al te goed, dat de Sint en zijn Pieten niet bestaan, toch heb ik nog een kleine week om mijn schoen te zetten en te vragen om een leuke baan. Hopelijk heeft de Sint ook nog tijd voor volassen dromen, Wie weet, als ik maar hard genoeg blijf geloven, zal het voor mijn ook wel goed gaan komen.
Zo, mijn stukje in de vorm van een gedicht is bij deze ook weer klaar, Ik wens iedereen alvast een heerlijk avondje toe, geniet ervan met elkaar.
Fijn weekend allemaal.
