Soms heb je van die weken waarin je het rustig aan kunt doen en de uren langzaam voorbij kabbelen, en dan opeens komt er een week waarbij je handen en voeten tekort lijkt te komen om de boel draaiende te houden en alles in goede banen te leiden. Afgelopen week hadden we er hier eentje uit de laatste categorie.
Vrijwillig een dagje mee met een activiteit voor de basisschoolleerlingen, waarna een evaluatie op papier moest komen te staan, onverwacht een dagje op een hond passen, creatief nadenken over het aanstaande bevrijdingsconcert en dan is er ook nog zoonlief die hulp nodig had bij het overhoren en het leren van een aantal toetsen. Duits, Leefstijl en Nederlands samenvatten, uitleggen en overhoren en hulp bieden bij huiswerk voor geschiedenis en muziek. Ik doe alles met liefde maar het valt niet mee om dit tussen de bedrijven van het huishouden en pogen wat van mijn loopbaan als “zelfstandige” te maken door te doen. Gelukkig hielp dochterlief ook een handje mee, ze heeft er duidelijk plezier in om met haar broertje te gaan zitten en hem aan te sturen. Het verbaast me dan ook helemaal niet dat ze al vanaf jonge leeftijd weet wat ze het allerliefst wil worden. Leerkracht op de basisschool. Afgelopen maandag kreeg ik dan ook een appje of ik haar “even” in wilde schrijven bij drie scholen voor de opleiding onderwijsassistente. “Het kan vanaf vandaag, en ik wil er op tijd bij zijn” schreef ze. Tja, dan kun je toch niet weigeren.
Deze week voelde ik me dus even een heuse onderwijsassistente, secretaresse en dierenverzorgster zonder relevante opleiding. Het gaat me best goed af maar ik merk dat het vooral heel vermoeiend is om je vanuit het niets weer helemaal te moeten verdiepen in de leerstof en bezigheden van de huidige brugpieper.
Brugpieper? Wordt dit woord tegenwoordig eigenlijk nog wel gebruikt? Terwijl ik hierover nadenk dwalen mijn gedachten een beetje af. “Pieper”. Het zal wel betrekking hebben op het woordje “jong” maar in deze regionen wordt dit woord ook gebruikt om een aardappel aan te duiden. En bij het woord aardappel word ik ongewild herinnerd aan een discussie die er afgelopen week op Twitter gaande was tussen #teamfiet en #teampatat want hoe noemt men in Nederland het bakje met de gefrituurde goudgele aardappelen eigenlijk zo was de vraag? Boven de rivieren is het patat en onder de rivieren friet, zo werd er vastgesteld. Tja dat boven en onder de rivieren is natuurlijk mooi, maar wij bevinden ons hier toch echt tússen de rivieren. Hoe is het dan bij ons? Nog net niet frituureluurs geworden van het hele gebeuren vroeg ik het eens in mijn omgeving. Ik ben natuurlijk geen snackspert maar het werd me al snel duidelijk dat het hier dus gewoon “friet” is voor de meeste mensen.
Terwijl het op Twitter nog steeds geen staakt het frituren is wat betreft het patatje/frietje oorlog kwam gisteren na een hele drukke dag waarbij eten koken erbij in was geschoten de vraag: Wat eten we vandaag? Even was ik bang dat er “frietjes” geroepen zou worden maar zoonlief opperde het idee om weer eens een keer pannenkoeken te bakken. Goed plan dacht ik maar wel veel werk na een vermoeiende dag. Gelukkig begon dochterlief met het maken van het beslag en in een mum van tijd lag de eerste koek al in de pan. Een beetje zoekende naar de juiste manier van bakken belandde het resultaat niet op het bord maar in de vuilnisemmer. “Niet goed gegaan” aldus de kok. Met een zucht en een stiekeme glimlach nam ik het stokje van haar over. Als een strenge doch rechtvaardige juf keek madam nog even over mijn schouder mee om te zien hoe ik het ervan af bracht. “Doe geen moeite mam” sprak ze bij het weglopen “de eerste mislukt altijd”………stilte…….” Kijk maar naar mij.” Ik moest even nadenken wat ze bedoelde maar toen viel toch het spreekwoordelijke kwartje. Wat heerlijk om te merken dat ze buiten de leerkrachtgenen gelukkig ook de humor en zelfspot van ons heeft geërfd.
Deze opmerking alleen al zegt me dat ze verre van mislukt is. Mijn dochter wordt groot en is er klaar voor om te gaan leren hoe ze haar kennis, vaardigheden over kan gaan brengen op de aanstaande jeugd van tegenwoordig. Met haar humor, doorzettingsvermogen en vastberadenheid gaat ze er vast iets moois van bakken daar. Nu alleen de pannenkoeken nog!
Fijn weekend allemaal
