Stem
Als er iets is waar het de afgelopen weken om gedraaid heeft dan is het wel mijn stem. In veel willekeurige voortuinen, langs de wegen in de berm, op kleine subtiele borden maar ook groots in bushokjes of op een immens verlicht bord zoals die in de Langstraat in Gendt. Overal werd ik met grote ogen aangekeken. Ogen die me vroegen om mijn stem. Ogen die me vroegen om vertrouwen. Ogen van mensen die ik persoonlijk ken maar ook ogen van mensen waar ik de afgelopen vier jaar op een andere manier kennis mee heb mogen maken. Veelal niet persoonlijk maar wel via verhalen over diverse gemeentelijke perikelen. Verhalen over dingen die goed gingen en dingen die hopeloos de mist in gingen op het politieke strijdtoneel. Van politieke kopstukken die ronduit onhandige uitspraken deden met grote gevolgen tot de minder in het oog springende politici die gewoon hun eigen ding deden en daarmee zowel positief als negatief ook zo af en toe eens breed werden uitgemeten in de pers. De gezichten van de afgelopen vier jaar zijn inmiddels vertrouwd geworden, maar daardoor niet altijd blindelings te vertrouwen. Steeds is er op gehamerd dat we onze stem vooral niet verloren moesten laten gaan.
Lang heb ik dan ook nagedacht over op wie ik zou gaan stemmen. Ga ik voor een partij met lokale leden die ik veelal niet persoonlijk ken maar die het de afgelopen jaren best goed hebben gedaan? Ga ik voor vernieuwing en stem ik op vers bloed? Of ga ik voor iemand die ik persoonlijk ken, iemand van wie ik weet dat de intenties goed zijn en het hart wat betreft de kleine kernen en dan vooral Doornenburg op de goede plaats zit? Ik ben voor het laatste gegaan en heb mijn stem dus laten gelden.
Dat was het dan wat betreft die ene stem. De rest van deze week ben ik vooral druk geweest met die andere stem. Een stem die ik ook graag wil laten horen. Samen met vele anderen zijn we maanden druk doende geweest om mensen warm te laten lopen voor onze stem. Met zijn allen zijn we al weken intensief aan het repeteren om alles goed op elkaar afgestemd te krijgen. En wat mooi was het om te horen dat al het repeteren niet voor niets is geweest. Samen met de prachtige klanken van de harmonie kwam opeens alles samen. Niets is mooier om samen muziek te maken en zoiets geweldigs neer te zetten. Iedereen die keihard heeft gewerkt, aan podium, licht en geluid, PR (ja ook met borden langs de weg) en noem maar op ziet nu hoe alles op zijn plaats valt.
Ze zeggen weleens dat de stem ook een instrument is. Iedere stem heeft een eigen klankkleur en een eigen bereik. Daarmee hoop ik dan ook dat mijn stem van afgelopen woensdag en die van vanavond en morgenavond zal bereiken wat ik ermee voor ogen heb. Ik hoop dat hij gehoord zal worden. Gekoesterd zal worden maar meer nog dat mijn stem, die van mijn medekoorleden en de klanken van onze Koninklijke harmonie plezier mogen brengen bij eenieder die het maar wil horen.
Wederom blijkt dat, als de neuzen allemaal dezelfde kant op staan, er zoveel mooie en grote dingen bereikt kunnen worden. Laat dit mijn boodschap zijn aan alle Lingewaardse bestuurders voor de komende vier jaar. Wees ieder een eigen instrument met een eigen geluid maar probeer de klanken wel goed op elkaar af te stemmen. Zorg ervoor dat je goed op elkaar ingespeeld raakt dan worden de komende vier jaar één groot muziekstuk waarbij er voor elk wat wils te horen zal zijn.
Ik hou het voorlopig maar bij zingen want wat mij betreft is dat de allerbeste manier om je stem niet verloren te laten gaan.
Voor eenieder die vanavond en/of morgenavond bij de De Passion in Doornenburg aanwezig zal zijn, wens ik heel veel luisterplezier toe en uiteraard weer een heel fijn weekend gewenst voor allemaal.
