Rookpluim
“Mam, ik beloof je hierbij plechtig dat ik nooit zal gaan roken of drugs zal gaan gebruiken en dat ik nooit een tatoeage neem of alcohol ga drinken.” Dit predikte mijn puberdochter een tijdje geleden. Ze keek er zo serieus bij dat ik een lach niet kon onderdrukken. “Die eerste twee, daar ga ik zeker je aan houden” zei ik. “En wat betreft de laatste twee…..de tijd zal het leren”.
Blijkbaar had dochterlief goed over de mogelijke geneugten des levens nagedacht en daarna besloten hier niet aan mee te gaan doen. Een nobel streven uiteraard maar het leven zit helaas vol verleidingen.
Toevallig viel er deze week in de krant te lezen dat bijvoorbeeld roken nog meer ontmoedigd zal gaan worden. Vanaf 2020 moeten de rookwaren in winkels achter gesloten deuren worden bewaard, zodat de verleiding om dergelijke producten aan te schaffen tot het minimum beperkt zal gaan worden.
Wat een verschil met vroeger. Ik herinner mij nog levendig de verjaardagen waarbij er glaasjes op tafel werden getoverd met sigaretten en sigaren erin. Zo gemakkelijk als we nu een blokje kaas van de schaal pakken zo gewoon was het toen om iets te roken te pakken als traktatie. Over het algemeen zag de kamer tijdens zo’n feestje ook blauw van de rook en leek er niemand te zijn die zich ook maar één moment druk maakte of dit wel gezond was voor onze kleine kinderlongen of voor de eigen gezondheid.
Toen we wat ouder werden en we in de weekenden uit gingen ontkwamen we niet aan de stank van rook in kleding en haren. Wat niet zelden de volgende ochtend nog te ruiken was. Smerig denk ik nu maar toen wisten we niet beter. Buiten roken deed men niet en aparte rookruimtes waren er al helemaal niet.
Ook van het woord “partydrug” hadden we nog nooit gehoord. Tegenwoordig is er op ieder feestje wel ergens een pilletje te verkrijgen of wordt er nog erger soms ongemerkt iets in je drankje gedaan.
Wisten we vroeger nauwelijks van het bestaan van hennepkwekerijen of wietplantages af, tegenwoordig kan zich een dergelijke onderneming maar zo bij je om de hoek bevinden. Afgelopen week zijn er in onze gemeente weer een aantal opgerold. Het waren niet de eerste en zullen ook zeker niet dat laatste zijn. Wie op zoek is, zal gemakkelijk vinden.
En soms wordt het goedje je zomaar vanuit het niets aangeboden zo merkte ik een aantal jaren geleden. Ik moest naar een cliënt om haar te verzorgen en bij binnenkomst zag ik in de berging een flink aantal met een groen goedje gevulde kistjes staan. Het rook er een beetje naar Maggie vermengd met nog wat andere aroma’s. Ik besteedde er verder geen aandacht aan en liep door naar de keuken waar de cliënt net aan haar ontbijt was begonnen. Toen ik haar even later aan verzorgen was, kwam haar zoon de trap af. Toen hij me zag zei hij “Ruik je het?…..we hebben net geoogst.” Vervolgens vroeg hij mij of ik ook wat wilde hebben. Toen pas viel het spreekwoordelijke kwartje bij me. Wiet, er stond gewoon wiet te drogen in het huis waar een oud onschuldig vrouwtje nietsvermoedend aan haar boterham zat.
“Nee dank je, ik hoef die rommel niet” antwoordde ik ietwat geïrriteerd en ging door met mijn werk.
Vanaf dat moment wist ik: verleidingen zijn er overal, zelfs op plaatsen waar je ze het minst zou verwachten
Ik hoop maar dat mijn dochter hetzelfde zal antwoorden mocht ze ooit in de verleiding komen om een sigaret op te steken of een pilletje te proberen. Het voornemen om een brave puber te blijven is er in ieder geval. En dat verdient een dikke pluim. Een (niet)rookpluim in dit geval.
Natuurlijk zijn ook nog allerlei andere verleidingen maar daar hebben dochterlief en ik het vast ooit nog wel een keer over samen. Wellicht onder het genot van een wijntje of iets sterkers.
Want we blijven tenslotte allemaal mensen. Toch?
Fijn weekend
