Toen afgelopen week bekend werd hoe de etappe van de Giro 2016, die begin mei door onze gemeente zal voeren, eruit zal komen te zien was ik verheugd te vernemen dat de ronde onze gemeente letterlijk en figuurlijk zal gaan omarmen. De renners zullen namelijk niet alleen dóór enkele kernen gaan razen maar ze maken er voornamelijk een mooie tocht rondom Lingewaard van en nemen daarbij alle plaatsen mee. Onderlangs maar ook bovenlangs middels onze veel besproken “hoogtepunten”….. de dijken.
Toen ik dit las moest ik meteen denken aan het feit dat er hiermee al een kleine politieke overwinning te vieren valt. De dijkendiscussie zal namelijk voor één dag in gewapende vrede gehuld zijn daar er geoorloofd over de dijken geracet mag worden waarbij deze tegelijkertijd afgesloten zullen zijn. Heel even krijgen voor en tegenstanders dus hun zin.
Zin. Een woord dat onlosmakelijk verbonden zal zijn aan het hele evenement. Want…hebben we er wel zin in? En wat heeft dit hele spektakel voor zin? Vragen die ik de hele week al in de media voorbij zie komen.
Van één ding kunnen we in ieder geval wel uitgaan als we onze wethouder mogen geloven. We gaan feesten. In de tijd ervoor, in het halve uur dat ze door onze gemeente razen en tijdens de afterparty. Een Lingewaards feestje dat weinig tot niks zal gaan kosten en een heleboel op moet gaan brengen. Dat is wat de gemeente voor ogen heeft. Een pure win-win situatie dus zoals het ons nu wordt voorgespiegeld.
Nu het hele spektakel langzaam vorm begint te krijgen moest ik opeens ook met een glimlach terugdenken aan een aantal jaren geleden. Mijn vader, destijds nog leraar op basisschool de Vonkenmorgen in Gendt, werd gevraagd om als prominent (lees: bekend persoon in Gendt) mee te doen aan de ronde van Gendt. Een wielerwedstrijd waarvoor voor die editie ook wielrenners als de Gendtse Mirjam Melchers en haar man Jean Paul van Poppel gevraagd werden om als prominenten aan mee te doen. Uiteraard gaf mijn vader, hobbywielrenner in hart en nieren, graag gehoor aan dit verzoek.
Het was een hete dag en om mijn vader aan beetje aan te moedigen vertrokken mijn zus en ik vol goede moed richting Gendt. We stalden ons nabij de Nijmeegse straat, terwijl de wedstrijd al in volle gang was. Hoeveel ronden ze al gereden hadden wisten we niet maar het duurde niet lang of we zagen een groepje wielrenners voorbij razen. In een flits herkende we ons lieve vadertje. Niet veel later passeerde ons een hele grote groep met de professionele wielrenners erin. Onze conclusie: Jammer maar helaas, pa is al gelost uit het peloton. We zuchtten een keer diep maar veel tijd om erover na te denken kregen we niet want uit de luidsprekers langs het parcours wist een verslaggever te melden dat er zich inmiddels een kopgroep had gevormd met onder andere Jan Derksen erin. De groep die wij dus zagen passeren was de kopgroep en onze vader reed hierin?! Ons hart maakte een sprongetje van trots en ronde na ronde schreeuwden we de longen uit ons lijf om onze sportheld vooruit te schreeuwen. Wat wij niet wisten maar achteraf hoorden was dat er vooraf was afgesproken dat er pas in de laatste ronde voluit mocht worden gegaan door de professionals. Dus na een hele tijd voorop te hebben gereden moest mijn vader het in de laatste ronde toch afleggen tegen de veel jongere en geoefende garde maar man oh man wat waren wij trots op hem.
We zochten hem na de finish op en troffen hem uitgeput, vuurrood aangelopen, met wit schuim om de mond hangend over zijn stuur aan. Als onze moeder (die ervoor had gekozen om niet te komen kijken) hem zo zou hebben gezien was ie waarschijnlijk nooit meer de fiets op gekomen.
Gelukkig fiets hij ook nu hij al 65+ is nog iedere week zijn rondjes door ons mooie Lingewaard , veelal over dezelfde dijken als degenen die over een aantal maanden als podium zullen dienen voor het echte werk. Als het slecht weer is fietst hij in de schuur op de rollerbank en eerlijk is eerlijk, zijn conditie is nog steeds vele malen beter dan die van menig leeftijdsgenoot en zeker beter dan die van mij.
Wat heeft hij , en hebben wij toen genoten van die gedenkwaardige wedstrijd toen, een wedstrijd die uiteindelijk alleen maar winnaars kende. Overwinnaars.
Voor mijn vader was meedoen in ieder geval belangrijker dan winnen, en ook met de dag van 8 mei 2016 in het vooruitzicht denk ik dat we deze zin in gedachte moeten houden.
Het staat vast. De Giro komt door Lingewaard, en daar is niks meer aan te veranderen.
De tocht omarmt onze gemeente letterlijk en figuurlijk, dus laten wij op onze beurt de tocht dan ook maar omarmen en laten we er met zijn allen iets moois van maken. De wereld laten zien hoe mooi onze gemeente is en hoe goed wij er een feestje van kunnen maken.
Kortom; Lingewaard doet mee en dat is het belangrijkste ..en als we er dan misschien ook nog iets mee kunnen winnen is dat mooi meegenomen.
Toch?
Fijn weekend
Joyce Derksen
