Ik eet mn laatste stukje pizza. Wat is ie heerlijk en wat had ik me erop verheugd.
Een half jaar geleden zat ik hier ook. Hetzelfde restaurantje aan de Champs Elysees, dezelfde pizza met hetzelfde overheerlijke wijntje. Zelfs dezelfde goedlachse ober bedient ons.
Nu, ben ik in gezelschap van mijn zoon. Een cadeautje, omdat we na een bewogen jaar ‘vieren’ dat hij de basisschool afsluit en de grote stap naar de middelbare school zet.
Ik schuif m’n bord iets van me af en ik hoor mezelf ‘mmmm’ zeggen. De goedlachse ober komt naar ons toe en zegt Iets in het frans. Ik versta er werkelijk niets van maar het lijkt erop dat hij de borden mee gaat nemen. Ik lach vriendelijk en zeg in m’n beste engels ‘compliments for the kok!’
De vriendelijke ober lacht en kijkt gelijk bedenkelijk. Kok… bedenk ik me. Is dat goed engels? De ober loopt met de borden richting de keuken. M’n zoon kijkt me aan en lacht van oor tot oor. ‘Mam…. kok betekent in het engels geen kok’. Hij gaat zo zachtjes praten dat ik over t tafeltje heen buig om te horen wat ie zegt. ‘Kok betekent piemel in het engels’,Hoor ik hem fluisteren.Neeeeee, zeg ik luid. Om z’n verhaal te bevestigen zoekt ie op google de vertaling. Warempel, hij heeft gelijk. ‘Zie… met c.o.c.k spelt hij. Z’n ogen glinsteren en hij hou het niet meer van het lachen. Met tranen in onze ogen, lachen we samen om m’n blunder. Geen wonder dat de ober zo bedenkelijk keek.
Echt iets voor jou mam.
