Column Joyce Derksen
Er is weer veel gebeurd de afgelopen week. Leuke dingen maar ook minder leuke gebeurtenissen.
Allemaal riepen ze op hun eigen manier een vorm van ongeloof op.
Eerst kwam het nieuws binnen over het overlijden van Lau. We kennen hem allemaal van de filmpjes
samen met zijn vrouw Tiny waarbij Lau dusdanig tekeer ging over van alles en nog wat. Het ene
vloekwoord na het andere flapte hij eruit, vooral tijdens het ophangen van de Kerstversiering moest
de arme Tiny het flink ontgelden. Het mooiste was nog wel dat Tiny tijdens dat filmpje telefoon kreeg
en verklaarde het op dat moment heel gezellig te hebben met Lau. Hoewel het gevloek natuurlijk
niet netjes was heb ik er toch altijd met een glimlach naar gekeken.
Vroeger zou mijn oma allang geopperd hebben om de “televisie maar dicht te zetten” bij dit soort filmpjes maar tegenwoordig
lijken we al lang niet meer op te kijken van gevloek en agressie op televisie en in het dagelijks leven.
In steeds meer beroepsgroepen lijkt men zich niet meer veilig te voelen door toename van agressief
gedrag. Zowel verbaal als non verbaal. Doktersassistenten luidden afgelopen week de noodklok. Ze
worden regelmatig uitgescholden en bespuugd tijdens hun werk. Onacceptabel. Ook hulpverleners
hebben nog te vaak te maken met agressie en geweld tijdens het uitoefenen van hun beroep.
Besloten is om de mensen die zich hieraan schuldig maken meteen voor een dagje de cel in te
gooien. Klappen krijgen terwijl je iemand probeert te helpen, dat is vast niet wat men bedoelt met
“meer blauw op straat”.
De politie heeft er de handen vol aan. En niet alleen aan geweld op straat. De vrees is dat er straks
ook op schoolpleinen meer toezicht nodig is. Er wordt over rookpolitie gesproken. Zij zouden voor
handhaving van het “niet roken beleid” op het schoolplein moeten gaan zorgen. De bedoeling dat
men op school wat opsteekt gaat bij deze dus een beetje in rook op.
Het is tegenwoordig sowieso moeilijk om wat op te steken op school daar heel veel scholen nog
steeds kampen met een leerkrachtentekort. Bij diverse scholen worden klassen soms
noodgedwongen naar huis gestuurd omdat er niemand is om ze les te geven en één keer in de zoveel
tijd zijn de leerlingen een dagje vrij omdat de leerkrachten gaan staken. Benieuwd wie hier op het
eind van het liedje leergeld voor moeten gaan betalen. Ik denk dat het wel of niet roken van de
leerlingen hier nog wel de minste van alle problemen is.
Van roken op het schoolplein naar Urk. In het dorpje waar normaal alleen rook is waar paling is, werd
deze week een heel ander vuurtje opgestookt. Wat begon als een kleine onenigheid waarvan de
meningen over de oorzaak nogal uiteenlopen eindigde in bedreigingen en rellen. Iets waar velen
hoofdschuddend hun ongeloof over uitspraken.
Hoofdschuddend keken we ook naar het filmpje waarin Raymond van Barneveld zijn pijlen op een
andere vrouw leek te hebben gericht waarna de scheiding van de darter en zijn vrouw werd
aangekondigd. Gevalletje midlifecrisis. Golddigger? We wachten af.
Verder wordt de winkeliers aangeraden hun noten goed in de gaten te houden. De pistachenoten in
dit geval. Een Roemeense bende heeft het namelijk op deze knabbels gemunt. Blijkbaar valt er nogal
wat winst te halen uit de nootjes.
Ons land was deze week ook in de ban van ander noten waarmee er wellicht wel winst te behalen
valt. Op een positieve manier heerste er ongeloof over de Nederlandse inzending voor het Eurovisie
Songfestival. Het lied van Duncan Laurence valt dusdanig in de smaak dat ons landje op nummer één
in de polls van de potentiele winnaar staat. De clip waarin de zanger naakt te zien is zou er niks mee
te maken hebben maar is voor velen wel een mooie bijkomstigheid. Sorry oma maar daar ga ik de
televisie zeker niet voor “dichtzetten”.
Wat er deze week ook allemaal gebeurde, het grootste ongeloof kwam toch vandaag, toen bleek dat
er in Nieuw-Zeeland zeker veertig mensen om het leven zijn gekomen bij een laffe aanslag in het
altijd ze vredige plaatsje Christchurch. Via een livestream, door de dader op internet gezet, was het
hele bloedbad te volgen. Uit het manifest van de dader blijkt dat het hier gaat om pure haat tegen
moslims en de verheerlijking van het blanke ras. Bij het zien van de beelden geef ik mijn oma gelijk ,
ik zou de televisie het liefst dicht willen zetten maar misschien is het beter om er juist wel naar te
kijken. Hopende dat het de ogen opent van iedereen die op wat voor een manier het gevoel hebben
aan ander te haten. Of het nu op basis van geloof, afkomst, uiterlijk of wat dan ook is. Niks
rechtvaardigt geweld. Niet tegen hulpverleners, niet tegen een gezin uit Urk, niet tegen elkaar. De
reacties die ik op internet lees zijn soms tenenkrommend. Laten we alsjeblief stoppen om ons zo
tegen elkaar uit te laten spelen.
Ongeloof bij dit hele gebeuren is een understatement en het liefst zou ik nu met de woorden van
wijlen Lau willen spreken maar ik doe het niet.
Mijn gedachten gaan uit naar iedereen die op wat voor een manier slachtoffer is of was van agressie
en/of geweld.
De boodschap van Duncan Laurence lijkt me hier meer op zijn plaats.
Laat liefde alsjeblieft geen verloren strijd worden.
Fijn weekend allemaal
