Bijna dertig jaar. Het is een mooie leeftijd. Bij ieder bezoekje aan mijn ouders ging ik even bij haar kijken. Een aai over de snuit, een kriebel achter haar oren. Even wat lekkers voeren en af en toe een keer met de borstel door haar mooie vacht. Een paar weken geleden lag ze dood in haar stal. Geen zacht gehinnik meer als ik richting de wei loop. Het is even wennen. Gek hoe je een dier zo kunt missen ook al zag ik haar de laatste jaren soms maar één keer per week. Ik ben toch min of meer met haar opgegroeid.
Afgelopen week moest ik nog eens extra aan haar denken, om een wel heel aparte reden. De aanleiding was het team van “De Wild In De Middag”. Zij gingen samen met kenniscentrum Rutgers en presentatrice Sofie van den Enk op zoek naar een “nieuw” woord voor het vrouwelijk geslachtsdeel. De luisteraars konden kiezen uit Tummie, Vagina, Flamoes, Poenie en Yoni. Uiteindelijk werd het Poenie het winnende woord.
Niet echt vernieuwend wetende dat het we dit woord in het dialect al jaren gebruiken voor pony. Dat het allemaal heel dubbel is, daar werden we een tijdje geleden ook al duidelijk op gewezen door mijn neefje van zes. Toen we met zijn allen aan het fietsen waren en opa zei dat hij bij thuiskomst nog even bij de poenie moest gaan kijken schoot hij in de lach en riep keihard over straat “Opa je weet toch wel dat poenie een ander woord is voor vagina?” Ik keek even snel om me heen of iemand het misschien gehoord had maar gelukkig was er niemand te zien, op een paar pony’s die ongestoord aan het grazen waren na. Bij navraag legde de jongeman nog even haarfijn uit dat een meisje uit zijn klas had verteld dat ze daar altijd het woord poenie gebruiken als het over de vagina hebben. Na dit gezegd te hebben fietste hij weer vrolijk verder alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik moest even lachen in mezelf. Heerlijk die onbevangenheid.
Toen ik afgelopen week dus hoorde van het woord dat als winnaar uit de spreekwoordelijk bus was gekomen als aaibare omschrijving van het vrouwelijke geslachtsdeel, dacht ik weer met weemoed terug aan Mara de pony. Bijna dertig jaar is ze geworden, een mooie leeftijd.
In gedachten aai en kriebel ik haar, voer ik haar wat lekkers en borstel ik door haar mooie vacht. Gewoon op zijn Nederlands hoor. Want in het dialect zou dit natuurlijk een hele andere lading krijgen.
Fijn weekend allemaal
