Column Joyce Derksen
Morgen is het weer zover. De nationale intocht van Sinterklaas in Apeldoorn. Dit jaar geen Americo maar Ozosnel, geen zwarte maar roetveegpieten en geen stoomboot maar een trein. Dat zal even wennen zijn. Het feit dat de Sint dit jaar met de trein zal arriveren wil niet zeggen dat de boot niet alsnog aan zal zijn, want gezien het aantal geplande demonstraties kan het best nog weleens een wild geraas gaan worden. De politie is al uitgerust met banketstaven en peppernootspray en alle toegangswegen richting het centrum van Apeldoorn worden zorgvuldig gedicht. Dus mochten we Diewertje Blok missen morgen, dan weten we waar ze ligt. Ook mag er niet gestrooid worden wegens de nieuwe PFAS-normen.
Maar alle gekheid op een stokje, ik hou toch mijn hart wel een beetje vast voor wat er komen gaat. Mijn kinderen zijn inmiddels al lang niet meer in de gelovige leeftijd, ze bevinden zich nu meer in de “ik geloof het allemaal wel” fase. Ikzelf zet ieder jaar nog trouw de televisie aan afgestemd op de intocht, al was het maar als achtergrond bij de wekelijkse poetsbeurt van de woonkamer.
Als ik dan zo met de stofdoek in de weer ben denk ik met een glimlach terug aan vroeger. Ik was als de dood voor Sinterklaas en zwarte Piet. In die tijd werd er nog rondgelopen door voornamelijk mannelijke pieten met de roe en werd er gedreigd met het “mee in de zak naar Spanje” verhaal. Elk jaar was er een Sinterklaasmiddag in het Schuttersgebouw waarbij er traditiegetrouw ook telkens een paar kinderen naar voren werden geroepen door de Sint. Zij kregen dan te horen wat er allemaal in het grote boek over het geschreven stond. Als de dood was ik dat ik naar voren moest komen. Helemaal in het jaar dat mijn zus en ik een roe met snoepjes erop in onze schoen hadden gevonden vergezeld door een schriftelijke reprimande van de KijkPiet dat we voortaan echt onze fiets binnen moesten zetten iedere avond want dat wilden we nog weleens “vergeten”. Daar zat ik dan met samengeknepen billen te wachten op mijn naam en de openbare reprimande van de Sint himzelf. Bij iedere Piet dacht ik ”zou hij het zijn van die roe?”. Gelukkig hoefde ik dat jaar, net als alle voorgaande jaren niet naar voren te komen en bij het dichtslaan van het grote boek viel er weer een las van mijn schouders. Het leuke gedeelte kon beginnen. Pas later hoorde ik dat je alleen maar naar voren hoefde te komen als je ouders je hiervoor op hadden gegeven. Dat leed is me dus gelukkig al die jaren bespaard gebleven,
Wat ben ik blij dat mijn kinderen de gelovige jaren niet zo hebben ervaren. Bang zijn ze nooit geweest. Geen zwarte Pieten streng zwaaiend met een roe, geen lege jute zakken waar wel twee kinderen in zouden passen maar een kleine witte zak met snoepgoed. Dansende zingende pieten en een zeer benaderbare Sint, die vrolijk meezong en het ene grapje na het andere maakte.
De tijden veranderen. Kinderen zijn mondiger geworden. De Sint is menselijker geworden en de Pieten vriendelijker en er zijn veel meer vrouwen bij. Ze zijn van pikzwart met donkere krullen, rode lippen en gouden oorbellen langzaam aan het veranderen naar mensen zoals jij en ik. Je kunt het een smerige streek vinden, maar we zullen het er toch mee moeten doen, soms is het beter ergens niet tegen te blijven vechten maar te proberen er het beste van te maken. Er verandert immers niet echt iets aan het hele Sinterklaasgebeuren. Er is nog steeds een intocht, de kinderen zetten nog steeds hun schoen en ook pakjesavond zal worden gevierd. Ongeacht of de Pieten nu man, vrouw, wit, zwart, roetveeg of gekleurd zijn. De essentie van het feest blijft dezelfde.
Laat dit Sinterklaasgebeuren toch vooral een kinderfeest blijven met blije onschuldige kindersnoetjes. Want laten we eerlijk zijn. Door de angst van het verdwijnen van een traditie dreigen we een heel feest kwijt te raken. En dat zou toch zonde zijn.
Morgen gaat de tv dus lekker aan hier en ga ik met een schuin oog kijken, hoe de trein met de Sint en Pieten Apeldoorn binnendendert, hopende dat de mensen met de kapotte bovenleiding zich een beetje gedeisd houden. Zo niet dan is een aantal grote jute zakken zo geregeld. Toch?
Fijn weekend allemaal
