De week begon met peentjes zweten. Op zondag liepen de temperaturen in ons mooie Lingewaard op tot boven de dertig graden. Nog nooit sinds het begin van de metingen was het zo warm op 2 juni. Natuurlijk moesten we dit halverwege de week weer bekopen met afkoeling in de vorm van stevige onweersbuien met wind. Veel wind. Op diverse plaatsen moesten daken en bomen het ontgelden. Het gedonder in de lucht viel mee maar de bliksem was volop aanwezig. Normaal ga ik op zulke momenten nog weleens uit het zolderraam hangen om te pogen een mooi bliksemplaatje te schieten maar deze keer heb ik me er niet aan gewaagd en zat ik beneden op de bank samen met zoonlief die het nooit zo op onweer heeft. “Het ergste is dat het weer zo onvoorspelbaar is” zegt hij met een zucht. “Toch zijn er mensen die het iedere dag weer proberen.” antwoord ik. “Maar dan nog, het kan op het laatste moment altijd nog veranderen.” zegt hij.
Dat is waar dacht ik. Tegenwoordig weten we zoveel meer wat betreft we kunnen gaan verwachten op weergebied dus we waren min of meer voorbereid op wat er ging komen deze week. We kunnen alle verwachtingen de hele dag online volgen. Hoe anders was dat vroeger. Toen keek men in de ochtend een keer in de lucht en moest men het doen met wat de weerman/vrouw ons de avond ervoor had verteld. Zo vertrokken we bij mooi weer op vrije dagen vrolijk met onze ouders richting ons vaste strandje bij Fort Pannerden ondanks dat oma (heel goed in zwartkijken) bij het zien van de ochtendzon al zei “Dat zal vast weer onweer geven”. We genoten dan van en heerlijk dagje, zonder constant buitenradar te checken bij het zien van een paar wolken, de mobiele telefoon was toen immers nog niet uitgevonden. Pas als het toch wel erg donker leek te worden en er gerommel in de verte klonk werden de spullen langzaam bij elkaar gezocht om vervolgens tijdens de eerste druppels naar de auto te rennen en daarna in de stromende regen onder begeleiding van geflits en gedonder thuis aan te komen alwaar oma al in het deurgat op de uitkijk stond, niet begrijpende waarom we niet eerder naar huis waren gekomen “Ge zie die loch toch al van ver oankomme!” sprak ze dan met een trilling in haar stem en tranen in haar ogen van bezorgdheid.
De angst voor onweer. Mijn oma is er nooit vanaf gekomen. ’s Nachts moesten we ervoor opstaan om vervolgens met zijn allen in de kamer bij een paar kaarsen (de stekkers moesten immers overal uit) te wachten tot het ergste weer voorbij was. Later werd besloten dat we er minder last van zouden hebben als ze ons gewoon door lieten slapen. Jarenlang was ik bang voor onweer, niet voor de bliksem maar meer voor het gedonder. Later werd ik de geruststellende ouder en was er geen tijd meer om bang te zijn en tegenwoordig hang ik dus bij onweer met enige regelmaat uit het zolderraam en geniet ik zelfs van het lichtspektakel.
Wijsheid komt met de jaren?
Buiten de letterlijke donder en bliksem was er deze week natuurlijk ook het figuurlijke gerommel. Zo bleken de vleugels van de Boeing 737 MAX mankementen te vertonen, en dit was niet de eerste keer dat er gedoe is rondom de toestellen van Boeing. Misschien dat ze de naam beter kunnen veranderen in BOING. Ook rommelde het in Engeland flink rondom het bezoek van Trump. Demonstranten lieten zich veelvuldig horen. Het ego van Trump leek er niet erg onder te lijden, deze oogde zelfs een beetje te groot voor het kostuum dat hij droeg.
Heel klein leek hij dan weer bij de festiviteiten en herdenkingen rondom D-day. De aandacht ging daar gelukkig uit naar de helden die daar lichamelijk en in onze gedachten aanwezig waren. De veteranen die de strijd overleefden en hen die het leven lieten voor onze vrijheid De beelden van vroeger, het verdriet, de dankbaarheid. Ze maakten een diepe indruk op mij.
Bij het noodweer van afgelopen week kon ik dan ook maar aan één ding denken. Niet alleen het weer valt niet honderd procent te voorspellen. Ook de mens is in staat om net als het weer opeens om te slaan om ,soms onherstelbare, schade aan te richten.
Laten we dus genieten van elke dag die ons gegeven is. Laten we dankbaar zijn dat we de mooie maar ook de regenachtige en stormachtige dagen in vrijheid kunnen beleven. Dat het enige gerommel in de lucht waar wij soms angst voor hebben alleen maar wat wind en onweer is, en dat ook dat weer voorbijgaat.
Mijn gedachten gaan uit naar iedereen die vocht en het leven liet voor onze vrijheid.
Fijn weekend en fijne Pinksterdagen allemaal
