Als er één woord is waar we de afgelopen week mee om de oren zijn geslagen dan is het wel het woord zwart. De kleur zwart kan ik eigenlijk beter zeggen. Vorige week zaterdag tijdens diverse intochten van de Sint en zijn Pieten kwamen er mensen in opstand tegen deze kleur, waarop er weer mensen in opstand kwamen tegen de tegenstanders van zwart. Kortom er hing een uiterst duistere sfeertje rondom de kleur, terwijl er vandaag juist één en al euforie mee gepaard gaat en dat heeft allemaal te maken met een gebeurtenis die net als Halloween de grote oceaan is komen overwaaien. Black Friday. Dé dag waarop we allemaal massaal naar de winkel rennen of het internet opduiken om onze Sinterklaas en wellicht ook Kerstinkopen te gaan doen. Waarom? Omdat er flink gestunt wordt met de prijzen. Het nu of nooit gevoel neemt bezit van ons. Het beest komt in ons los.
Gelukkig is dat in ons kikkerlandje nog een bescheiden beest. Hier liggen we niet dagen in slaapzakken voor de winkels, lopen we elkaar niet onder de voeten om de snelste te zijn als de winkeldeuren openen en timmeren we elkaar niet in elkaar om net dat laatste artikel te kunnen bemachtigen. Wij nuchtere Nederlanders surfen rustig het internet af voor de beste deals en als we tijd hebben lopen we even en winkel binnen.
Voor veel lokale winkeliers is het de laatste tijd echter één lange black Friday. Zij moeten iedere dag opboksen tegen de spreekwoordelijke grote jongens die hun waren goedkoper dan goedkoop aanbieden en de ruimte hebben om het veelvoudige aan spullen in de schappen te hebben liggen. Hoeveel winkels in ons mooie Lingewaard hebben al niet hun deuren moeten sluiten omdat ze hun hoofd gewoon niet meer boven water konden houden. Kleine zaken die het af moesten leggen tegen de grootgrutters en online winkels.
Met weemoed heb ik afgelopen week naar zwartwitfilmpjes uit Doornenburg uit de jaren zestig zitten kijken waarbij er verschillende winkels voorbijkwamen. Winkels die alleen nog maar in onze herinneringen bestaan. Bij het filmen toonde verschillende winkeliers hun waren. Kop en schotels die mooie geordend naast elkaar op de schappen stonden, potten en pannen, jurken en schoenen. Van alles was er vaak maar één exemplaar in een bepaalde kleur of maat, dus wat je kocht was sowieso al een uniek item. De rust die er toen vanuit straalde. Dingen uit de schappen pakken en het uitgebreid bekijken met de hete adem van de winkelier ,die maar wat graag een verkooppraatje wilde houden, in je nek. Je kunt het je nu bijna niet meer voorstellen maar toen was dat heel gewoon.
Over een week vieren ook wij Sinterklaas. Met de filmpjes van vroeger in mijn achterhoofd surf ik het internet af naar geschikte, betaalbare cadeautjes. Een schuldgevoel bekruipt me. “Een betere wereld begint bij jezelf” fluistert een stemmetje in mijn hoofd. Ik sluit de vensters en zet de laptop uit. Dit weekend ben ik vrij. Een mooie gelegenheid om een middagje op pakjesjacht te gaan. Gewoon bij de winkeliers in de buurt. Dingen uit de schappen pakken, voelen en bekijken. Ja knikken bij de vraag: “Is het voor vijf December? om het artikel vervolgens in mooi Sintpapier in te laten pakken. Er gaat niks boven het voldane gevoel dat je hebt als je alle cadeautjes achter in de auto zet en de blije gezichten van de ontvangers al voor je ziet tijdens het ritje terug naar huis.
Mijn besluit staat vast. Niks black Friday.. Ik ga er een heerlijke zwarte zaterdag van maken. En de sinterklaasgedichten? Die komen daarna vanzelf al is de meest toepasselijk en belangrijkste zin allang geschreven.
Wees Loyaal, Koop Lokaal.
