Het valt soms niet mee. Kinderen opvoeden. En dan met name de momenten waarop ze behoren te luisteren. En dan is dat luisteren slechts een deel van het geheel, ze moeten niet alleen luisteren maar wat er gezegd wordt, maar ze moeten er ook naar handelen.
Dat laatste lijkt in mijn huis de laatste tijd een beetje zoek te zijn. Soms voel ik me net een papegaai die constant aan het herhalen is. Trek je pyjama aan, trek je pyjama aan, trek nu eerst de pyjama eens aan en dan is er tijd voor andere dingen. Vermoeiend soms en het komt de sfeer in huis ook niet echt ten goede.
Vooral mijn zoon lijkt de laatste tijd een beetje last te hebben van de welbekende Dovemansoren. Figuurlijke Dovemansoren welteverstaan.
Er is ook een periode geweest dat hij er letterlijk last had. Dan konden we tegen hem praten en kregen we gewoon geen reactie, of hij gaf hele vreemde antwoorden. Na een bezoekje aan de dokter bleek dat hij erg veel last had van vocht achter zijn trommelvlies. Na het plaatsen van buisjes en het laten verwijderen van zijn neusamandelen was hij weer helemaal de oude en luisterde hij niet alleen maar hoorde hij ook weer wat er gezegd werd.
Voor kinderen is dit vaak een oplossing maar voor de ouder wordende mens moet veelal gezocht worden naar andere oplossingen.
Mijn oma hoorde ook bijzonder slecht maar een gehoorapparaat, daar is ze nooit aan begonnen. Haar slechte horen leidde vaak tot ergernissen maar soms gebeurden er dingen door waar we achteraf weer erg om konden lachen.
Zo luisterde ze, gelovig als ze was, altijd naar de kerkradio op zondagmorgen. Zonder kerk was haar zondag niet zoals een zondag hoort te zijn en kwam ze vast niet in de hemel, zo zei ze altijd. Nu wilde het wel eens gebeuren dat men in de kerk vergat om het knopje om te zetten waardoor de kerkdienst ook daadwerkelijk de ether in werd geslingerd. Dit gebeurde niet vaak maar als het gebeurde liet oma de radio net zo lang aan staan tot de dienst ongeveer afgelopen moest zijn in de hoop dat men aldaar ontdekte dat ze niet live waren te horen en iemand het knopje alsnog omzette. Meestal wachtte ze tevergeefs. Tot die ene keer. Oma had de radio voluit staan waardoor de trillingen en het gezoem door het hele huis te horen waren. We hadden al gezegd “oma zet het hem niet zo hard, want als de knop omgaat vliegen te ruiten uit de kozijnen” Het was tegen Dovemansoren want oma liet hem gewoon zo staan.
We zaten rustig in de kamer toen opeens een keiharde “ Beste medeparochianen” door het huis galmde. Ja, ze hadden de knop alsnog omgezet waardoor het hele huis trilde. We renden naar oma toe, die snel uit haar stoel omhoog probeerde te komen maar steeds weer terugviel, en zette de radio op een normaal volume. Oma zou een hartstilstand hebben gekregen en daardoor niet ondanks maar juist dankzij de kerkradio bijna in de hemel zijn beland. Nadat we van de schrik waren bekomen konden we er hartelijk om lachen.
Tja het valt niet mee als je dingen wilt horen maar ze door omstandigheden niet kunt horen. Mijn schoonmoeder bijvoorbeeld kan al een tijdje niet goed meer horen waardoor we alles tot vervelens toe moeten herhalen. Bij het voorstel om maar eens een gehoortest te laten doen en om dan misschien als gevolg van de uitlag hiervan een gehoorapparaat aan te laten meten, horen we steevast het zinnetje “een gehoorapparaat, daar heb ik alleen nog maar slechte dingen over gehoord.” Ik zeg dan, ad rem als ik ben : “Dat kan niet, want jij hoort helemaal niks.”
Een geintje moet kunnen maar het blijft toch lastig als je dingen iedere keer moet herhalen, en er vervolgens geen actie of antwoord volgt.
Afgelopen week zei mijn vriend dan ook tegen onze zoon: “mama gaat vanavond werken, en ik zeg het nu maar vast dat ik niet van plan ben om jou alles tien keer te vragen” Die boodschap leek binnen te komen totdat mijn zoon met een serieus gezicht antwoordde “oh, nee? Hoe vaak dan wel.” Dan blijft het toch lastig om niet te gaan lachen.
Hoe dan ook ik hoop dat bij hem binnenkort toch ook de knop omgaat en dat hij beseft dat het hebben van Dovemansoren geen luxe maar eerder een last is. Want goed kunnen horen is fijn, goed kunnen luisteren is nog fijner. Maar het allerfijnste blijft het om gehoord te worden.
Toch?
Fijn weekend allemaal
Joyce Derksen
