Sadisten waren het, die in vervlogen tijden bij wijze van boetedoening iemand een voetreis naar Rome of Sint Jacobus van Compostella voorschreven; toch zou een dergelijke penitentie voor mij een minimale peuleschil zijn geweest vergeleken bij het lopen van de Nijmeegse Vierdaagse. Ik moet er niet aan denken.
Vier dagen vijftig kilometer bil aan bil, schouder aan schouder, van de prachtige natuur niks meer zien zou voor mij een straf met eeuwigheidswaarde worden.
Nee, zó wandelen is aan mij niet besteed. De afkeer wordt door nog twee zaken vergroot te weten de overdosis VIPs op de streng geregisseerde tribune en de oerlelijke, onsympathiek aandoende, plankrechte gladiolen. We suggereren bij gladiolen dezelfde relatie als bij de doodkist en witte lelies. Zo denk ik nog altijd, dat de “evergreen” de dood of de gladiolen niet per ongeluk de twee samenstellende delen tot elkander heeft doen brengen. De soms bijna over de finish vallende verzameling semi-invaliden vergroot nog mijn beeld van de Vierdaagse idioterie.
Maar zie. Mijn beeld van een Wandelvierdaagse heeft deze week een heuse facelift gekregen. Om te beginnen hoefde geen enkele deelnemer vijftig afgrijselijke kilometers af te strompelen, heb ik geen enkele VIP in beeld gehad, ontbraken zelfs die duffe gladiolen, die met de meest creatieve handen niet tot een speels boeket te plooien zijn. De VIPs stonden of zaten in een uniforme en kennelijk nieuwe outfit op haar en hun post. Alles verliep perfect. Voor deze VIPs geen tribune, daarom hier een plekkie apart.
Even ging ik wandelen mooi vinden. Je zult toch voor de eerste keer vijf kilometer wandelen en de finish in zicht krijgen. Wij hebben dan wel geen Sint Anna, maar met kardinaal de Jong, Irene en Margriet van Oranje-Nassau, Mechteld en Jan van Kleef kunnen we ons zelfs internationaal heel gerust laten zien. Alom en overal muziek, alle stoelen langs de weg urenlang bezet en een legioen van gelukkige gezichten in het vooruitzicht van de dropjes en de ridderlijkheid schenkende medaille. Gelukkig voor mij geen gladiolen.
Piet Driessen (DNK, 11/6/1997)
