Soms komen ze nog weleens voorbij op televisie. De welbekende zwart-wit beelden van vroeger. De polygoonjournaals met de bekende lijzige stem van Philip Bloemendaal. Filmpjes die destijds nieuws brachten en nu een gevoel van nostalgie oproepen. “Vroeger toen alles beter was”…z…ucht.
Nog niet zo lang geleden zat ik met mijn zoon naar een programma te kijken waar ook een dergelijk filmpje de revue passeerde. Na het bekijken van de beelden vroeg mijn zoon: “vroeger was alles zwart-wit hè mama?” Ik begreep eerst niet zo goed wat hij bedoelde en zei hem dat ze toen nog niet konden filmen en fotograferen in kleur. Mijn zoon keek me vragend aan en zei toen “Maar vroeger was de wereld toch zwart-wit?!”
Toen viel bij mijn het (inmiddels ook polygone) kwartje. Mijn zoon dacht dat de wereld vroeger kleurloos was, hij dacht, hoe raar ook, dat alles wat daar in het filmpje voorbijkwam er ook in werkelijkheid zo uitzag destijds.
Toen ik hem probeerde uit te leggen dat de wereld vroeger echt niet zo zwart-wit in elkaar zat bedacht ik me opeens hoezeer de wereld waarin we nu leven wel aan dit beeld lijkt te voldoen.
Het lijkt wel alsof de mensen steeds kleurlozer tegen de dingen aan gaan kijken en zaken de laatste tijd juist heel erg zwart-wit weten te maken.
We zijn oftewel vóór de opvang van vluchtelingen of we zijn faliekant tegen inclusief alle uitingen van haat en afkeer.
We zijn of vóór zwarte Piet, of we zijn pertinent tegen en boycotten alles wat met onze kleurrijke traditie te maken heeft.
Politiek gezien moeten we vaak linksom of juist rechtsom terwijl het vinden van een gulden middenweg ook tot de mogelijkheden kan behoren maar hier wil men veelal niet aan omdat er vast moet worden gehouden aan de idealen en denkbeelden van de partij waartoe je behoort of wilt behoren.
Ook in de sport valt deze trend te bemerken. We zijn niet alleen supporter van die ene club maar tonen tegelijkertijd ook onze afkeer tegen eenieder die een andere club een warm hart toedraagt. Hoeveel geld er al niet is uitgegeven aan politie en beveiliging rondom voetbalwedstrijden om de “supporters” uit elkaar te houden omdat men alleen maar zwart of juist wit denkt en de zin “sport verbroedert” totaal uit het oog te lijken zijn verloren.
En dan de oorlogen….. de meesten ontstonden en ontstaan door het geloof. Of beter gezegd door het verschil in geloof. Als je het ene geloof niet aanhangt ben je het andere ook niet waard.
En het denkbeeld dat nog het meest in de beeldspraak van ons zwart-witte denken past is rassenhaat. Want nog steeds heerst er bij teveel mensen het idee dat blank beter is dan zwart. Ook op dat gebied valt nog zoveel winst te behalen.
Denkend aan de filmpjes van vroeger is het misschien maar goed dat men toen niet in de toekomst kon kijken.
Een andere film uit 1989 poogde dit wel te doen en met gedeeltelijk succes
21 oktober 2015 de dag waar Marty mcFly en dr Emmett Brown in de film back to the future II zich met de tijdmachine naartoe lieten transporteren.
Ze voorzagen destijds dat we met onze vingerafdruk zouden kunnen gaan betalen, dat we zouden videobellen met elkaar (via onze tablet en smartphones). Ze voorspelden de videobril (google glass), hoovercams (drones) en het vliegende skateboard (hovercraft)
Helaas is de tijdmachine nog steeds niet uitgevonden en kunnen we dus niet terug naar de momenten waarop het vreselijk mis ging met de wereld. Maar wat niet is…….
Inmiddels kijken we niet alleen naar beelden in kleur maar ook in 3D.
Mijn zoon heeft overigens nog niet gevraagd of de wereld vroeger net zo plat was zoals op nu televisie dus dat lesje geschiedenis is me tot nog toe bespaard is gebleven.
Als ik alle beelden, zowel in zwart-wit als in kleur zo nog eens de revue laat passeren besef ik dat de meeste ellende op onze aarde is ontstaan en nog ontstaat doordat we met zijn allen de kleur van het leven uit het oog lijken te zijn verloren en dingen vaak te zwart-wit en te vlak zien, zonder diepte.
Misschien kunnen we eens beginnen met het denken in (vijftig) verschillende tinten grijs om dan net als mijn zoon er achter te komen dat hoe zwart-wit alles ook lijkt te zijn de werkelijkheid meer kleur en diepte bevat dan er tot nu toe vastgelegd kon worden.
In ieder geval is dit wel een stukje met diepte geworden waarmee ik de grijze hersencellen aan het werk wil zetten.
Stof tot nadenken 😉
Ik wens iedereen weer een kleurrijk weekend toe zonder dieptepunten.
Joyce Derksen.
