Zo op het eerste gezicht een stevige pot mosterd na de maaltijd. De Goedheiligman moet al lang weer op het Iberisch schiereiland zijn teruggekeerd, nagenietend van de grove vormen van trucaritis, waarmee het standbeeld van de enige echte weer overeind is gebleven. Dit kan het dus niet zijn.
De Advent heeft het verwachten onlosmakelijk in zich en dus zou het met meer recht aanspraak kunnen maken om door de gebezigde kop in de picture te komen. Per slot zijn we bijna aan Kerstmis toe en hebben we de vier weken van wachten en verwachten bijna opgesoupeerd. Het moet voor raadselsoplossende lezers een ontgoocheling zijn, dat ook die verwachting niet het bedoelde eindpunt blijkt te krijgen. Nee, niets van dit alles.
Bij benadering vier jaar geleden lanceerde enige enthousiastelingen het idee om ervaringen uit de laatste wereldoorlog in een boek te gaan samenvatten. Vooral de niet meer zo piepjongen zouden zich uitputten in het aan geduldig papier toevertrouwen van zeer persoonlijke belevenissen. Keurig gefaseerd voorgeleide informatieronden stelden het verlangen van geïnteresseerden bij voortduring op de proef.
De ongebreidelde informatie bleek bijna niet te ordenen. Een voorschotje op het groter geheel beleefde eerder dit jaar de première. Op de vraag van het waarom van het uitblijven van de grotere verzameling moet de boekhandel zich uitputtend verontschuldigen.
We moeten vrezen, dat de samenstellers de verzamelde ingrediënten niet tot een te verteren menu kunnen kneden. Straks is de generatie, die het interessant gevonden zou hebben, er niet meer is en voor wie schreef men het dan op?
Maar ja, we blijven wachten. Sint Juttemus is wel heel laat jarig!
Piet Driessen, (DNK, 18/12/1996)
