Wie een poging zou willen ondernemen een eind te maken aan de jaarlijkse Huessense Umdracht, krijgt daar geen enkele kans toe. Er zitten in dat traditionele bijna unieke gebeuren zoveel wezenlijk godsdienstige en bijgesleepte elementen, dat het geloof in dat gebeuren steeds weer vindingrijk blijkt, genoeg om te doen overleven.
Niet weg te denken de alom tegenwoordige gildebroeders, de tegen-elkaar-in-versierkunst-opbiedende Doelenstraat en Walstraat, de oude bloemenmandjes voor de huizen, die voor even de duffe zolder hadden ingeruild voor de eervolle plek onder het raam, het weer omhelsde smetteloos wit van de gul strooiende bruidjes, zelfs waren deze keer de heel oude schilden met het “Christus vincit, Christus regnat en Christus imperat” uit de nalatenschap van Piet Joosten weer op zijn huis te lezen.
Het “Te deum” werd weer feilloos gekend, al zal er over de betekenis weinig gezegd kunnen worden en al gaan de inzetten van de volgende regel aarzelend, maar als men dat begin weer te pakken heeft, dan is het een concurrentie geworden met de Maastreechter Staar.
Het “Tantum ergo” gaat zonder haperen massaal door de gewelven en helemaal in vorm komt het Godsvolk in het zingen van het “Aan U, o Koning de eeuwen”. Men is weer voldaan.
“Wat was de preek mooi en wat werd er sfeervol gezongen”, is een weinig originele uitlating bij het opzoeken van de vooral ouderlijke woning, waar het al even traditionele gezelligheidsborreltje tot de vaste ingrediënten behoort en het eten-met-de-Umdracht uitnodigend geurt.
Voor de buitenstaander is de processie (= voortschrijden) niet veel meer dan een carnavalsoptocht met een wat beheerste ondertoon, maar voor de deelnemers is het bittere en gemeende ernst, zelfs een volslagen overtuiging.
Och ja, een bekende langs de route groet je, vaste fans bidden of zingen, bruidjes lopen mooi te zijn en de schrik bij ieder kanonsschot, hoewel een voorspelbare onderbreking van de gang van zaken, levert menige kreet van verrassing op.
Het hoort er al sinds jaar en dag bij en dat moet zo blijven. Maar processie vooraf en … chips toe, dat blijft voor mij moeilijk te combineren.
Piet Driessen (DNK, 12/6/1985)
