De tijd dat ik in de avond een boek voor het slapengaan voorlees voor mijn kinderen is helaas al een tijdje voorbij. De oudste is volop aan het inburgeren als brugklasser en daarbij hoort het zelfstandig lezen voor allerlei vakken en de jongste is een tijdje geleden overgestapt van leesboeken op stripverhalen, waarbij ik nog gepoogd heb om deze aan hem voor te lezen maar zonder de plaatjes erbij te laten zien is dat eigenlijk onbegonnen werk.
Weer een tijdperk afgesloten dus. Vandaag is het Nationale Ouderendag en vindt de Nationale Voorleeslunch plaats. Ook is gisteren de Kinderboekenweek van start gegaan waarbij opa’s en oma’s centraal staan onder het thema: Voor altijd jong!
“De Nationale Voorleeslunch, laat zien dat het voorlezen van verhalen een rol kan spelen in het doorbreken van het isolement waarin sommige ouderen verkeren. Het voorlezen van een bijzonder verhaal of gedicht geeft ontspanning en is vaak een aanleiding om met elkaar te praten of herinneringen op te halen. Ook kunnen sommige ouderen door een visuele beperking niet (makkelijk) meer zelf lezen. Door voorgelezen te worden, kunnen ze toch genieten van verhalen” zo valt op de website van de nationale voorleesweken te lezen.
Op diverse scholen, zo ook in Lingewaard, wordt vandaag voorgelezen door opa’s en oma’s. Dit brengt fijne herinneringen bij me naar boven
Vroeger toen we nog op de basisschool zaten, werden we tussen de middag regelmatig voorgelezen door oma. Mijn zus en ik kropen dan ieder aan een kant tegen haar aan en oma las dan meestal voor uit “Pinkeltje” van Dick Laan. Oma kon heel spannend voorlezen waardoor we vaak vergaten dat we ook weer op tijd terug op school moesten zijn. We werden helemaal meegezogen in de avonturen van het kleine mannetje dat niet groter was dan een pink. Oma keek daarbij wel af en toe met een schuin oog naar de klok. Met een glimlach denk ik terug aan die keer dat we helemaal in het verhaal zaten en oma de zin “ En tóen zei Pinkeltje……” uitsprak, waarna het even stil bleef en wij vol spanning zaten te wachten wat het zou zijn dat Pinkeltje wilde zeggen waarop oma zei “kwart vur één schei ik d’r uut”. We vonden het maar raar dat Pinkeltje dat zei. Het kwartje viel bij ons niet meteen. Nu moeten we er nog steeds hartelijk om lachen.
Dat was een fijne onbezorgde tijd. Ik hoop dat mijn kinderen ooit ook zo zullen terugdenken aan de tijd dat ik hen voorlas. Meestal probeerde ik de personen in het boek allemaal een ander stemmetje te geven, waarbij ik ze soms door elkaar haalde en we niet meer bijkwamen van het lachen. Ook heb ik weleens een brok in mijn keel gehad als ik een mooi verhaal voorlas en ik mijn kids zo klein en onschuldig onder het dekbedje gespannen zag liggen luisteren. Onbetaalbaar.
Zelf lezen en voorgelezen worden. Het is zo belangrijk. Voor jong én oud. Vroeger hadden we in iedere kern een bibliotheek waar we gemakkelijk en dichtbij aan het nodige leesvoer konden komen. Niet alleen voor de leesboeken was het handig, een bibliotheek was ook dé plaats om alle informatie te vinden die je nodig had voor een werkstuk of een spreekbeurt, daar er nog geen internet was. De bibliotheek waar je niet hard mocht praten maar slechts mocht fluisteren. Waar er een stempel in je boek kwam waarop stond wanneer het boek uiterlijk weer ingeleverd moest worden. Een ontmoetingsplaats. Een plaats om even helemaal weg van de buitenwereld in een verhaal te duiken. Destijds hadden we niet kunnen vermoeden dat het vandaag de dag niet meer vanzelfsprekend is dat er in ieder kern een bibliotheek te vinden is. En erger nog dat er blijkbaar ook geen geld meer is om de terugkomst van een bibliotheek in de drie kleinste dorpen van onze gemeente te realiseren.
Heel jammer want lezen is zo belangrijk. Het heeft zoveel positieve effecten op de mens. Volgens onderzoek heeft lezen een therapeutische werking, vermindert het stress, traint lezen het concentratievermogen en het geheugen en helpt het je sociale vaardigheden te verbeteren. Ook kan het voor een betere sociaal-economische status zorgen en maak het lezen van fictie dat je toleranter wordt, je staat opener tegenover andere ideeën en het leert je beter om te gaan met onzekerheid.
Wat ben ik blij dat ik ben opgegroeid met een oma die ons voorlas, met een bibliotheek in mijn eigen dorp, de mogelijkheid om te leren lezen en het geluk om te mogen voorlezen. Zelf lees ik voornamelijk op vakantie. Daar vind ik de rust om echt te gaan zitten of liggen met een boek. Een echt boek Want ook als is er internet en zijn er e-readers, ik vind niks zo fijn als het lezen van- en het bladeren in een echt boek.
Dus college, ik zie hierin toch een aantal uitgelezen mogelijkheden om het geluk van Lingewaard te vergroten dus hierbij het verzoek om het financiële plaatje omtrent de bibliotheken nog eens onder de loep te nemen.
Hopelijk is er nog een mogelijkheid voor een nieuw hoofdstuk en wordt dit boek niet zomaar voor onze neus dichtgeslagen.
Fijn weekend allemaal.
Joyce Derksen
