Heel even mochten we er alvast aan ruiken en van proeven. De lente. De temperatuur laat met enige regelmaat alweer dubbele cijfers zien, ’s morgens worden we wakker van fluitende vogeltjes, de natuur komt langzaam uit haar winterslaap en het is ‘s avonds aanzienlijk langer licht. De wereld lijkt weer wat meer kleur te krijgen. We gaan een mooie tijd tegemoet. De mensen lijken vrolijker naarmate de maand Maart vordert en het leven verplaatst zich weer langzaam van binnen naar buiten. Ik kan me bijna niet voorstellen dat er mensen zijn die niet van de lente houden.
De campings maken zich op voor het komende seizoen, en de terrasjes her er der in onze gemeente vullen zich weer gestaag.
In Gendt is er inmiddels weer gestart met de verkoop van ambachtelijk ijs , en met succes want afgelopen zondag stond er met enige regelmaat een rij tot bijna op straat.
En niet alleen bij de ijssalon was het druk, afgelopen woensdag was het ook ontzettende druk bij de diverse stembureaus in onze gemeente. Maar liefst 84,6% van de mensen nam de moeite om de gang naar de Lingewaardse stembus te maken. Een prachtige opkomst. Natuurlijk was dit wel een beetje verwacht want nu meer dan ooit hebben mensen het gevoel dat ze hun stem moeten laten gelden. Met alles wat er nu speelt ,al dan niet opgeklopt of aangedikt door de media of de politiek zelf, willen we een stem hebben in over hoe het nu verder moet met ons land.
Als ik voor mezelf spreek kan ik wel zeggen dat ik niks te klagen heb. Als ik ziek ben word ik geholpen, en ik heb geld genoeg om dit te betalen. Zo niet, dan maar een keertje minder uit eten of een minder dure vakantie. Mijn kinderen kunnen naar de basisschool in ons eigen dorp en de middelbare school van hun keuze en krijgen wat mij betreft uitstekend onderwijs. De vluchtelingen die in ons dorp gehuisvest zijn veroorzaken voor zover ik weet geen problemen en de kinderen maken gemakkelijk vrienden. Mijn partner en ik hebben allebei een vaste baan, een eigen huis en kunnen allebei een auto rijden. We hoeven bij het boodschappen doen niet op de kleintjes te letten al doen we dat uiteraard vaak wel (over Nederlandse identiteit gesproken) en als we een keer een dagje uit willen dan kan dat financieel gewoon. We zijn goed verzekerd en kunnen alles wat we nodig hebben ook betalen. We wonen in een mooie gemeente, een prachtig dorp. Daar waar men elkaar helpt als het nodig is en waar er een rijk verenigingsleven is. De natuur om ons heen is prachtig en veel verenigingen draaien op de inzet van vrijwilligers. De mensen hebben hier nog in grote mate respect voor elkaar men is vriendelijk en groet elkaar op straat. De sfeer is gemoedelijk.
Natuurlijk verschillen we ook hier weleens van mening maar in het merendeel van de gevallen wordt dit op een beschaafde manier weer opgelost. En als dit niet zo is dan kiest men er veelal voor om de ander te negeren en met rust te laten in plaats van elkaar het leven zuur te gaan maken. Met praten komen we er meestal wel uit. Niet zelden onder het genot van een biertje of een lekker hapje.
Uiteraard weet ik heel goed dat er ook mensen zijn die het minder goed hebben dan ik. Ik hoop dan ook van harte dat deze mensen nooit worden. Niet door de regering maar ook zeker ook niet door eenieder van ons, want er is zoveel dat we zelf kunnen doen om aan mensen die het gevoel hebben dat het voorjaar nooit meer komt het lentegevoel een beetje terug te laten komen. Door een vriendelijk woord, een helpende hand, wat extra aandacht of zelfs financiële steun. Ook daar wordt in onze gemeente aan gewerkt al kan het natuurlijk altijd beter.
Ons mooie Lingewaard houdt zich fier staande als klein onderdeel van het grote Nederland, we zijn hier trots op wie en wat we zijn, een gemeente waar iedereen welkom is en waar we elkaar proberen te respecteren en te accepteren. We zijn het niet altijd eens met wat men in Den Haag besluit maar proberen er toch altijd het beste van te maken.
Zo zou het ook moeten zijn met ons land. Het kleine Nederland dat zich fier staande houdt in het grote Europa. Een land met inwoners die er ongeacht ras, kleur afkomst of geloof voor elkaar zijn en elkaar respecteren en accepteren.
Ik weet het, het is misschien een utopie en het zal wel door de lentekriebels komen maar ik ben een tevreden mens en prijs me gelukkig met wat we hier hebben in ons dorp, onze gemeente en ons land. Het kan altijd beter, maar andersom…………. het kan ook nog veel slechter.
Een nieuwe regering een nieuw begin.
Kom maar op met die lente.
Fijn weekend
Joyce Derksen
