Ik begin mijn verhaal deze keer maar eens met een vraag. Zeg eens eerlijk? Hoeveel van u zijn dit stukje nu aan het lezen op een mobiele telefoon? Ik gok best veel. Ik vraag me dit af vanwege een artikel dat ik van de week las in de krant. Het ging over het gebruik van onze mobiel telefoon. Het artikel begon met deze zin: “Niet alleen ouders hebben last van het smartphonegebruik van hun kinderen, ook jongeren zeggen te lijden onder de telefoonobsessie van hun ouders. Sommigen voelen zich genegeerd door hun ouders.”
Ik betrok dit bericht uiteraard meteen op mezelf. Heb ik ook een telefoonobsessie? De hele dag appen doe ik in ieder geval niet, er worden hooguit wat (nuttige) berichten uitgewisseld en deze vinden doorgaans ook nog plaats tussen mij en een lid van het gezin. Gebeld word ik ook zelden en ik doe ook niet aan vloggen of tv kijken op mijn mobiel. Hier kan een eventuele obsessie dus niet in schuilen. Maar ja, dan daar is natuurlijk mijn hobby. Weerfoto’s maken. Ik heb geen wifi op mijn huidige spiegelreflexcamera. Ik maak dus veel foto’s met mijn smartphone omdat ik deze dan vanaf elke gewenste locatie kan versturen naar de diverse weerprogramma’s en weersites. Hier gaat inderdaad veel tijd in zitten. Niet alleen in het maken van de plaatjes maar ook in het uitzoeken ervan, het geschikt maken van de bestanden voor verzenden en het verzenden zelf. En dan zijn daar ook nog de platforms waar ik regelmatig op post. Facebook, Twitter en Instagram en mijn eigen website. En wat doe je dan automatisch na het posten. Juist ja. Met enige regelmaat checken of er al likes zijn of reacties en daar ga je dan als vanzelf weer op reageren. Of mijn kinderen daar hinder van ondervinden? Goede vraag.
Als ik ’s morgens vroeg op de bank zit, mijn berichten aan het checken ben op de mobiel en ik mijn zoon volgens hoor zeggen dat hij al voor de vierde keer vraagt of ik nu eindelijk een boterham voor hem wil smeren omdat hij zo naar school moet voel ik me schuldig dat ik hem niet hoorde maar dit schuldgevoel verdwijnt weer als sneeuw voor de zon als ik zie dat hij zelf ook helemaal verdiept is in een spel op de tablet. Ook mobiel dus. Bovendien hij is tien jaar en kan hij best van zijn luie krent af komen om voor zichzelf een boterham te smeren.
Meestal ben ik eerder op dan mijn kroost en is het eerste wat ik doe mijn mobiel checken. Daarin ben ik inderdaad geen haar beter dan mijn kinderen. Als ik naar beneden loop zie ik vaak al een flauwe licht in de slaapkamer van dochterlief schijnen. Zij is dus in bed ook al bezig op haar mobiel.
De mobiele telefoon is gewoon niet meer weg te denken uit ons dagelijkse leven. We lezen er het laatste nieuws op, onderhouden er onze contacten ermee, we leggen er bijzondere momenten mee vast en we laten ons ermee door de wereld en het leven navigeren. Alles wordt er een beetje gemakkelijk door.
Gemeente Lingewaard ziet zo ook de voordelen van het mobiele tijdperk in en kwam onlangs met het voorstel om tijdens de komende verkiezingen een proef te gaan starten met de stem-app. Samen met de gemeenten Almelo, Emmen, Hollands Kroon en Molenwaard wordt er gewerkt aan een app voor de computer en smartphone. Aanvankelijk met de bedoeling om deze app tijdens de komende gemeenteraadsverkiezingen bij wijze van proef te gaan gebruiken. Na wat tegengeluiden is er inmiddels groen licht gegeven om verder te gaan met de ontwikkeling. De app mag echter alleen gebruikt worden om als gemeenten via de digitale weg te peilen wat hun inwoners van plannen en besluiten vinden. Bij de gemeenteraadsverkiezingen, volgend jaar, mogen ze het middel dus niet gebruiken, ook niet op de achtergrond.
Niks mis met een app om de meningen over plannen en besluiten te peilen zou ik zo zeggen. Mits de gemeente net als ik ook met enige regelmaat de reacties zal gaan checken om hier vervolgens weer op te reageren. Afwachten dus maar.
Om nog even terug te komen op het onderzoek waarop het artikel in de krant gebaseerd was.
Men vermoedt dat jongeren al minder met smartphones bezig zijn dan hun ouders, omdat ze voorlopers waren op het gebied van de telefoons. ,,Ouders zitten nu juist in de piek .Men noemt het een ‘digitale kloof.’ ,,Eerst klaagden ouders vooral over het smartphonegebruik van jongeren, nu is het andersom. Dat jongeren er zo onder lijden, wisten we niet.” Zo viel er ook nog te lezen.
Niet alleen de kinderen zijn te druk bezig met hun telefoons ook de ouders weten er wel raad mee. We zijn met zijn allen een echte mobiele eenheid aan het worden dus.
Terwijl ik dit stukje aan het typen ben zit mijn zoon naast me. Turend op zijn tablet. Mijn dochter ligt nog in bed. Vast ook druk bezig met haar mobiel. Ik ben driftig aan het schrijven terwijl ik af en toe mijn telefoon check of er al reacties zijn op mijn zonsopkomstfoto’s die ik vanmorgen heel vroeg al maakte. Of ik me daar schuldig over voel? Nee hoor. Ik dicht de plaatselijke digitale kloof door mijn dochter te appen dat ze het bed uit moet komen. Geen reactie. Ik heb geen zin om naar boven te lopen dus ik bel haar even.
Het enige waar ik me blijkbaar zorgen om moet maken is dat ik een beetje lui dreig te worden van het gebruik van mijn smartphone.
Vanmiddag dus maar weer even een rondje wandelen. Uiteraard gaat de telefoon met me mee want er moeten uiteraard ook weer foto’s/weerfoto’s gemaakt worden.
Heerlijk mobiel dus maar dan anders.
Fijne weekend allemaal
Joyce Derksen
