Ze staan weer voor de deur. Volgens velen de meest gezellige dagen van het jaar. De Kerstdagen. Al weken vliegen de reclames voor deze twee dagen ons om de oren met als belangrijkste speerpunt: het Kerstdiner. Wordt het een drie, vier, of nog meer, gangenmenu of gaan we met zijn allen gourmetten. Gaan we dan voor eerlijk vlees of besluiten we dit jaar eens wild te doen? Eten we thuis of gaan we toch naar een restaurant? En kiezen we voor een restaurant houden we het dan down to earth of wordt het een sterrenrestaurant? Ja het zijn ”zware”keuzes die we moeten maken zo tegen het einde van het jaar.
Het duurt misschien niet lang meer dat we voor het eten in een sterrenrestaurant onze gemeente Lingewaard niet meer uit hoeven. Restaurant Rijnzicht in Doornenburg kreeg het afgelopen jaar een aantal kritische doch rechtvaardige recensenten van o.a. De Volkskrant over de vloer en de stukjes die daarna in de media verschenen waren meer dan lovend. Het is nu nog te vroeg maar een Michelinster hangt in de lucht om maar eens in Kersttermen te blijven.
Het eten met familie en/of vrienden lijkt zeker nu de kerken in Lingewaard langzaam lijken te verdwijnen het enige moment waarop we met de Kerstdagen nog gezellig samenkomen. Vooral voor de oudere mensen onder ons valt het nog steeds zwaar dat de kerk een steeds kleinere rol speelt in het hele kerstgebeuren. We moeten het verleden nu eenmaal loslaten en met de tijd meegaan beseffen sommigen. Soms speel ik het Kerstverhaal in gedachten af en bedenk me hoe het in deze tijd zo’n beetje gegaan zou zijn. Jozef en Maria die online naarstig op zoek zijn naar een hotel maar niks kunnen vinden omdat alles is volgeboekt, zelfs op Booking.com. Maria de bevalt in een megastal. Jozef die de bevalling filmt met zijn mobiel en het filmpje naar familie appt met de mededeling dat er een zoon geboren is. De herders die via de navigatie op Google maps op weg gaan naar het pasgeboren kindje en de koningen die niet meer komen omdat de monarchie al jaren geleden is afgeschaft.
Hersenspinsels natuurlijk en uiteraard gaat het om de boodschap van het kerstverhaal. Hoeveel de wereld om ons heen ook verandert, deze boodschap zal altijd blijven gelden. Wees lief voor elkaar en hou hoop want hoe donker het leven soms ook mag lijken er is altijd wel ergens ster die je kan leiden op weg naar het licht. Laten we met zijn allen af en toe die ene ster zijn. Laten we een lichtpuntje zijn voor hen die alles donker zien.
Tja die sterren. Om nog even op terug te komen op het begin van mijn verhaal. Het is natuurlijk prachtig voor een restaurant om beloond te worden met één of meerdere sterren en ik geloof zeker dat de gerechten in dat soort restaurants heerlijk zijn voor wie er van houdt maar ik ben toch meer van het “doe maar normaal dan doe je al gek genoeg” principe. Met een lekkere simpele Hollandse pot ben ik al dik tevreden. Stamppotten bijvoorbeeld. Afgelopen maandag mocht ik hier weer heerlijk van genieten bij mijn ouders thuis ter gelegenheid van de vijfenzestigste verjaardag van mijn moeder. Het was zeker een ster waardig. En aankomende Kerstdagen? Wij gaan Eerste Kerstdag “gewoon” gourmetten en Tweede Kerstdag eten we “gewoon” een simpel driegangen menu. Gezellig met de familie bij elkaar, praten lachen misschien ook nog wel huilen. Even niets moeten en genieten van en met elkaar. Het besef dat je rijk bent met het leven dat je leidt en de mensen die met je meegaan. ……….Dat is meer waard dan alle Michelinsterren ter wereld.
Fijne Kerstdagen allemaal.
