Mijn Hemelvaart eindigde in Apeldoorn
De dag van Hemelvaart heeft voor mij nog altijd een handvol raadsels. Ik brak mijn geloofvaste kindernek al direct over het begrip zelf: wie, wanneer, de startplaats, welk voertuig, was er publiek toegestroomd en waar zou de reis eindigen? Met de passagier zelf had mijn rotsvaste “inzicht” in niet-begrepen zaken geen enkel probleem. Het startschot zou op enig moment tijdens de kerkdienst moeten vallen, ook al beleefde ik nooit meer dan de normale belmomenten zonder uitzonderlijke knallen of toeters.
Misschien had ik het “unieke” gemist, terwijl ik me dauwtrappend langs Godswegen bewoog of al voordat ik bijna ongehoord, maar veel te laat, binnensloop in een kerkje onderweg. Het gebruikte voertuig moet raketachtige neigingen gehad hebben, maar van enige gewenning aan een toestand van gewichtloosheid was in de hele Bijbel geen sprake, waar de allesvermeldende verslaggeving wel wolken het zicht van de volop toegestroomde fans liet benemen.
Op mijn indringende vraag wat dauw nou eigenlijk was, kreeg ik het vage antwoord: “Dauw is een soort rook, net als van een fluitketel.” De link was gauw gelegd het dauwtrappen herinnerde aan de enorme hoeveelheid stoom, die vrijkwam bij de lancering. Dat woord kende ik toen nog niet, want mijn jeugd speelde zich af in het pré-raket-tijdperk, ofschoon ik de V1 en de V2 “gegen England” had zien en horen “fahren”. Niet toevallig begonnen de jubilerende Gilden daags voor Hemelvaart met de lanceerinrichting op de Markt en bij “De Buitenpoort”.
Tijdens onze fietstocht kregen we gewild een voorproefje van wat ons in de hemel te wachten staat: een ontmoeting met vele bekenden en met mensen, die we nog nooit tevoor hadden gezien. We hadden namelijk de lol heel uitbundig iedereen te groeten, die vermoedelijk in hetzelfde dauwtrapschuitje zaten als wij.
De vraag “waarheen” was snel beantwoord: voor ons was het einddoel de Julianatoren in Apeldoorn en dat was ontzettend ver. Eerlijk gezegd geen hemelse reis: al gaven de billeblaren een aanwijzing voor de moeilijkheidsgraad van een echte hemelvaart.
Piet Driessen (DNK, 14/5/1986)
