Eindelijk. Na lang wachten is het seizoen weer begonnen. Ik heb het hier dus niet over het herfstseizoen al leert een blik naar buiten dat deze inmiddels ook al in volle gang is. Nee ik ben blij dat het seizoen van “Expeditie Robinson” weer van start is gegaan. Net als “Wie is de Mol” is dit één van de programma’s die ik trouw iedere week volg en waarbij ik in gedachten meeleef met alle perikelen rondom de hoofdpersonen.
Het programma draait om een groep mensen, gedumpt op een eiland ver weg van de bewoonde wereld. Ze moeten zich eerst als groep en later ook individueel drie weken zien te redden puur en alleen met de dingen die er op het eiland te vinden zijn. Ze beginnen met niks. Er moet zelf gezorgd worden voor een dak boven het hoofd en “brood” op de plank. Ook moet men een plaatsje zien te veroveren in de groep en middels strategische soms slinkse plannetjes moet men zich zien te handhaven tot de grote finale. Er worden spellen gespeeld gebaseerd op kracht, uithoudingsvermogen en logisch inzicht. Aan het eind van elke uitzending dient na een stemming op de eilandraad één deelnemer het strijdtoneel te verlaten.
Slechts diegene die alle spelelementen het beste beheerst en alle eilandraden weet te overleven blijft tot het laatst op het eiland en mag zich de enige echte Robinson, dus winnaar van het seizoen noemen.
Een mooi programma om vanuit je comfortabele huiskamer te volgen.
Hoe wrang is het dan dat de start van deze expeditie samenvalt met een gebeurtenis die veel elementen van dit programma bevat maar waarbij je je een beetje schaamt dat je het hele schouwspel vanuit je warme bank aan het volgen bent.
Er is namelijk nog een seizoen begonnen. Het orkaanseizoen. Met verwoestende kracht raast orkaan Irma over diverse eilanden in het Caribisch gebied een enorme ravage achterlatend. In een paar dagen tijd zijn er hele samenlevingen weggevaagd. Alles ligt in puin. De mensen daar staat een eigen expeditie te wachten. Ze beginnen met niks. Afgesloten van de buitenwereld likt men de wonden. Alles moet opnieuw opgebouwd worden met de middelen die zich op dat moment op het eiland bevinden. Maar voor het zover is moet er eerst afgewacht worden hoe erg de volgende orkaan waarschijnlijk ook weer toe gaat slaan.
Gelukkig kan er bij deze expeditie wel een beroep worden gedaan op hulp van buitenaf en deze is inmiddels ook al op gang gekomen. Daar het eilanden betreft die bij Nederland horen is een aantal van onze militairen troepen al ter plaatse. Fijn dat dit toch zo vanzelfsprekend lijkt te gaan in ons mooie land
Dat niet iedereen er zo over denkt bleek toe ik met gekromde tenen enkele reacties van lezers op een bericht over dat er geld gestort kan worden voor hulp aan het getroffen gebied las. Kreten als: “Geven aan Sint Maarten ?? Hier gaat het ook slecht en we hebben geen orkaan gehad”, “Ik geef niks sorry de zorgverzekering gaat WEER omhoog ik moet sparen.”, “Open maar een gironummer voor het Nederlandse volk.” en “Erg triest, echter is er wel werk in overvloed nu en misschien een idee om dan nu eens wat stevigers bouwen”.
Oké het is zeker zo dat we Nederland en dus ook in Lingewaard allemaal onze eigen expeditie beleven. Dat we ons soms ook weleens op een eiland lijken te bevinden ver weg van de bewoonde wereld. Dat alles soms uitzichtloos lijkt en we het even niet meer lijken te redden met de middelen die er op ons eiland te vinden zijn. Het valt zwaar als je hulp verwacht uit de ene hoek maar keer op keer teleurgesteld wordt.
Hoe fijn is het dan dat er uit een andere, soms onverwachte, hoek mensen opstaan om een helpende hand te bieden. Ook dat gebeurt hier gelukkig.
Twee expedities met zoveel raakvlakken terwijl ze eigenlijk totaal niet met elkaar te vergelijken zijn.
Ze komen onze huiskamer binnen. We kunnen er voor kiezen om op onze eigen veilig eiland te blijven zitten en weg te zappen maar we kunnen ook de keuze maken om niet weg te kijken en voor zover mogelijk ons steentje bij te dragen op welke manier dan ook om er zo voor te zorgen dat er op het einde van het seizoen alleen maar winnaars zijn.
Een lastige eilandraad……. of toch niet?
Fijn weekend allemaal.
Joyce Derksen
