Al in de middeleeuwen controleerde de overheid op brandpreventie “dakstro moest beveiligd zijn met leem of er moesten pannen liggen”. Toen er in 1697 toch een grote brand uitbrak vormde men gewoon twee rijen: de ene rij voerde gevulde emmers water aan, de andere rij voerde de emmers terug naar de waterput.
In het onlangs verschenen boek “Wie helpt? Dienstverlening en hulp in de Betuwe” (Terugblik nr. 24) wijden Emile Smit en Jan Zweers een hoofdstuk aan de brandbestrijding en brandweer in Huissen. En wel van de middeleeuwen tot ongeveer halverwege de twintigste eeuw. Op zaterdagmiddag is het boek aan de balie van museum Hof van Hessen te koop (Vierakkerstraat 39). Inlichtingen over verzending: museum@huessen.nl.
Je leest in het boek o.a. dat er in de 18de eeuw twee brandspuiten kwamen. Maar emmers bleven nodig. In 1713 waren er dat maar liefst 96! Opvallend is dat de Nederlandse overheid, na de overgang van Huissen naar Nederland, veel minder waarde hechtte aan brandpreventie dan de Pruisische.
Als lezer lees je allerlei wetenswaardigheden. Zo was er in 1885 een grote brand in het pand van Geurt Gerritsen in de Hoeve. Kastelein Petrus Schrijver declareerde voor allen die met de brandbestrijding geholpen hadden, waaronder zes flessen jenever.
Aan het eind van het overzicht lezen we dat er in jaren twintig en dertig van de 20ste eeuw door het gemeentebestuur fors werd geïnvesteerd in de brandweer. Daarvan had men dan ook veel profijt in september en oktober 1944.
