Ze lijken dit jaar met meer te zijn dan anders. Ze schijnen ook meer overlast te veroorzaken dan de jaren ervoor. Ze zorgen voor irritaties zowel geestelijk als lichamelijk en ze zijn gevaarlijker dan ooit. De wezens die ervoor zorgen dat we vaak niet meer onbezorgd buiten kunnen vertoeven en ’s nachts niet meer rustig kunnen slapen. Muggen.
Een plaag, zo wordt er gezegd maar dit werd vorige week stellig tegengesproken door een muggenexpert die te gast was bij een talkshow op de late avond. Fabels en feiten over het alom zo gehate diertje volgden elkaar in rap tempo op. Ja, de beestjes kiezen mensen uit op lichaamsgeur en warmte en nee, ze komen niet op het licht af. Ze houden niet van de citroengeur en DEET, maar lachen om een apparaat in het stopcontact dat ze met hoge tonen zogenaamd op afstand zou moeten houden, alleen de vrouwtjesmuggen steken en deze blijken zo doof als een kwartel.
Beste remedie volgens de kenners: het verwijderen van restje stilstaand water in bloempotten, gieters en noem maar op, dit om ze bij de bron aan te pakken. Is het kwaad al geschied dan helpen horren voor de ramen om ze de buiten te houden en een klamboe boven je bed als ze toch de barricades hebben weten te omzeilen en als dat niet helpt zullen we op jacht moeten. Als je dan alles ten spijt toch gestoken wordt dan zit er volgens de experts niks anders op dan krabben.
Het lijkt een rare vergelijking maar het deed me een beetje denken aan alle perikelen rondom de aanslagen en het geweld van de afgelopen tijd. Alleen lijkt de volgorde van aanpak in deze gevallen een beetje door elkaar te zijn gegooid.
Het bestrijden bij de bron lijkt onbegonnen werk, het netwerk groeit en groeit. Proberen ze buiten te houden door barricades op te werpen? De meningen zijn hier al jaren over verdeeld. De boosdoeners verspreiden zich door Europa en nu blijkt dat ze de horren omzeild hebben zijn veel mensen van mening dat er klamboes moeten komen om ons eigen warme veilige bedje te beschermen tegen deze ongewenste gasten. Een strijd tegen het gevaarlijkste soort, degenen die doof maar vooral blind zijn voor alles en iedereen om zich heen. Wie verspreidt zieke gedachten en wie is slechts op zoek naar onderdak? Door sommigen worden ze allemaal over één kam geschoren want daar men niet kan zien wie er met bloedige motieven komt en wie niet is er gewoon helemaal niemand meer welkom.
Aan de buitenkant lijken ze immers allemaal hetzelfde en daardoor gaan we er soms onbewust van uit dat ze allen uit dezelfde bron komen. Ondanks dat aan aantal van hen al bekend was bij politie of andere instanties lukte het hen toch om complete chaos en rampspoed te zaaien.
Nu de klamboe niet lijkt te helpen, gaan we op jacht. We ontzien daarbij niets of niemand. We komen in opstand. Laten ons niet zomaar in onze slaap verrassen. We zijn klaar met de nare geluiden die ons nachtenlang wakker houden.
Fabel of feit? Hoe meer aandacht we aan deze “plaag” besteden in de media hoe erger het lijkt te worden. Het is ons mensen eigen om soms van een mug een olifant te maken. Als we één mug horen zoemen in ons oor klagen we direct dat er overal muggen zitten.
Zonder alle ellende van de laatste tijd te bagatelliseren zeg ik: Geef de daders geen podium. Maak van hen geen martelaren. Besteed niet teveel zendtijd en woorden aan de bron, want deze groeit bij elke druppel van aandacht. Zorg dat andere bloedzuigers niet op ideeën worden gebracht door de daden van de parasieten die hen voorgingen. Laat de aandacht uitgaan naar hoe we weer muggen van olifanten kunnen maken.
Ze lijken dit jaar met meer te zijn dan anders. Ze schijnen ook meer overlast te veroorzaken dan de jaren ervoor. Ze zorgen voor irritaties zowel geestelijk als lichamelijk en ze zijn gevaarlijker dan ooit. De wezens die ervoor zorgen dat we vaak niet meer onbezorgd buiten kunnen vertoeven en ’s nachts niet meer rustig kunnen slapen.
En als zelfs krabben niet meer helpt dan zullen we de wonden moeten likken. Hopende dat de zon weer volop gaat schijnen waardoor bronnen langzaam opdrogen.
Pas dan durven we de barricades af te breken en kunnen we met alle ramen wijd open en met een gerust hart in slaap vallen.
Joyce Derksen.
Dit was voorlopig even mijn laatste column. Ik ga een paar weekjes van mijn vakantie genieten en hoop daarna weer uitgerust aan een nieuw seizoen hersenspinsels te kunnen beginnen.
Omroep Lingewaard, bedankt voor het plaatsen van mijn stukjes en iedereen bedankt voor het lezen ervan en voor de leuke en lieve reacties.
