Hoe gek ik ook ben op de zonsopkomsten en het mooie licht in de ochtend, ik ben een echt avondmens. Pas in de avond vind ik mijn rust en komt mijn creatieve geest tot leven. Mijn kinderen hebben duidelijk mijn genen en zijn in de avond vaak ook met geen stok naar bed te krijgen. Uitslapen is er zelden bij omdat de kinderen door de weeks op tijd op moeten en ik vaak in het weekend in de ochtend moet werken. Gelukkig hebben we er allemaal geen moeite mee om op tijd op te staan en is het hebben van een ochtendhumeur ons vooralsnog onbekend, Mijn dochter gaat al vroeg de deur uit en mijn zoon vraagt me altijd om hem om 7.15u wakker te maken. Niks aan de hand dus alleen de laatste weken ging het hierin echter nog weleens mis. Als ik mijn zoon wakker kwam maken en hij op de klok op zijn kamer keek was het vaak al tien voor half acht of nog later. Een futiliteit zou je denken maar mijn zoon was er allerminst blij mee. Al mopperend kwam hij uit bed en verweet me hem (veel) te laat wakker te hebben gemaakt. Ik wist toch zeker dat het op mijn wekker echt pas kwart over zeven was. Ik snapte er niks van, totdat er onlangs het nieuws kwam dat door een onenigheid honderden kilometers verderop onze klokken met netwerkvoeding er de afgelopen weken op achteruit zijn gegaan. Met andere woorden de meeste van deze klokken liepen een minuut of vijf achter op de juiste tijd. Mij was het eigenlijk nog niet eens opgevallen maar het verklaart wel waarom ik er de laatste tijd meer dan vijf minuten over leek te doen om van mijn bed naar de kamer van mijn zoon te lopen om hem wakker te maken.
Nu zijn dit natuurlijk geen rampzalige dingen maar er zijn ook mensen die door deze vertraging de bus hebben gemist, of ergens net te laat aankwamen. En dat is natuurlijk minder leuk. Ook diverse luchtalarmen lieten het massaal afweten tijdens de test op de eerste maandag van de maand om 12u. Zo ook die bij de school in Doornenburg. En wat gebeurt er bij dergelijke gebeurtenissen. Het internet stroomt meteen vol met vragen en ander geblaat over waar er wel of geen geloei te horen was.
In de gehaaste maatschappij waarin wij leven draait het veelal om tijd. Hoe vaak kijken we op een dag niet op de klok? Hoe vaak hebben we geen dag waarop we een strakke tijdsplanning hebben wat werkzaamheden en afspraken betreft? Het geeft ons houvast maar het kan ook tegen ons werken en de nodige stress opleveren. Als je ’s morgens op tijd van huis gaat op weg naar je werk bijvoorbeeld en er rijdt een bus voor je die bij iedere halte stopt en er is geen mogelijkheid er voorbij te komen. Of als je altijd net in de verkeerde rij bij de kassa in de supermarkt lijkt te staan.
Gisteren ondervond ik aan den lijve dat tijd je dag en gemoedstoestand best wel kan beïnvloeden. Ik ging een dagje met de vrachtwagen mee naar België. Om 2u opstaan. Best lastig na een avonddienst maar het lukte. Het was een strak gepland ritje waarbij het laatste losadres al voor de middag was zodat we voor 15u weer thuis zouden zijn. Prima geregeld omdat we om 17.20u ouderavond hadden van onze zoon. Geen gehaast dus zou je zeggen maar niet bleek minder waar. We hadden de ene file nog niet gehad of we konden alweer zoals de Belgen het zo mooi zeggen “aanschuiven” bij de volgende. Er waren diverse ongelukken gebeurd, welllicht ook doordat de mensen haast hadden. Het gevolg was dat we constant op de klok zaten te kijken of we wel op tijd zouden zijn voor de ouderavond. Toen uiteindelijk bleek dat we het niet zouden gaan redden heb ik de school gebeld om te vragen om een nieuw afspraak. Gelukkig vonden de juffen het niet zo erg en mag het gesprek vandaag plaatsvinden. Maar toch voelde deze tijdsdruk niet prettig. Toch is tijd wel een soort rode draad in ons leven.
We proberen allemaal bij de tijd te blijven maar het valt niet altijd mee, zeker niet als onze tijd door twee ruziënde landen ook nog eens gesaboteerd leek te worden.
Gelukkig bestaat bij de tijd blijven niet alleen uit werken volgens de klok. Ik ben gezegend met twee kinderen die me ook op een ander manier bij de tijd houden. Toen mijn dochter afgelopen week in de avond nog druk was met muziek en ik vroeg wat ze moest leren vertelde ze me met een stalen gezicht dat ze notentoets had en dat het ging over de muziektekens voor een noot. “De mol en de hashtag.” zei ze. “De mol en de hashtag?” vroeg ik. “Ja je weet wel die tekens die aangeven of een toon verhoogd of verlaagd moet worden.” Ik dacht even na. “Oh, de mol en het kruis.” zei ik toen en schoot vervolgens keihard in de lach.
Daarom zeg ik: lang leve de avonden waarop ik helemaal tot rust kom en nog even gezellig van mijn kinderen kan genieten. Avonden die me de tijd laten vergeten maar ook bij de tijd houden. Tijd is geld maar deze momenten zijn voor mij onbetaalbaar.
Fijn weekend allemaal.
