Ondanks dat het een ieder jaar terugkerende gebeurtenis is, blijft het keer op keer de gemoederen bezig houden. Het ingaan van de wintertijd. Buiten het feit dat er nog steeds mensen zijn die nog steeds niet precies weten of dit nu betekent dat de klok een uur vooruit of terug moet worden gezet, en er mensen zijn (ja ze bestaan echt) die er ’s nachts voor opstaan was er een week geleden ook enige ophef over het feit of het tweemaal per jaar verzetten van de tijd wel zo goed is voor onze gezondheid en onze economie. Er kleven volgens de kenners nogal wat bezwaren aan het gestoei met de tijd. De energiebesparing die de zomertijd met zich mee zou brengen schijnt tegen te vallen, veel mensen zeggen last te hebben van een verstoring van het bioritme vergelijkbaar met een jetlag en dit schijnt weer tot meer verkeersongelukken te leiden. Echt harde feiten hierover moeten nog boven tafel komen maar het leverde in ieder geval weer gespreksstof op en stof tot nadenken.
Persoonlijk vind ik het heerlijk dat we in de zomer tot lang in de avond van het daglicht kunnen genieten en heb ik rondom het verzetten van de tijd nooit problemen ondervonden in ons dagelijkse ritme en ook mijn kinderen hebben nooit last gehad van dat ene nachtelijke uurtje meer of minder.
Oma klaagde vroeger nog weleens over “ kats uut de tied zien”. Nou dat probleem doet zich hier eigenlijk bijna nooit voor. Ik zeg met nadruk “bijna” nooit want er was er afgelopen week wel een incident waardoor zoonlief toch eventjes danig van slag was.
Grote zus was uit logeren dus hij was alleen beneden terwijl wij boven waren. Ik was me aan het omkleden om naar de repetitie van het koor te gaan en papa was op de badkamer toen mijn zoon een beetje geschrokken boven kwam zeggen dat er een vrouw beneden bij de deur stond die één van ons even wilde spreken. “Ik heb geen bel gehoord” zei ik. “Nee” zei mijn zoon “ze staat ook bij de achterdeur, papa ga jij even kijken, want ik denk dat het politie is” . Terwijl mijn zoon bij mij boven bleef voerde papa beneden een gesprek en kwam met een aantal pamfletten weer naar boven. Het was inderdaad de wijkagente. Zij liet weten dat ze zomaar bij ons achter het huis had kunnen komen omdat de poort niet op slot zat. Ook was ze in de schuur geweest en had daar vier fietsen zien staan, deze stonden niet op slot. Ook had ze gemakkelijk via de achterdeur, die ook niet op slot zat, ons huis binnen kunnen lopen, al had ze dit laatste gelukkig niet gedaan
Kort samengevat was het dus belabberd gesteld met onze inbraakpreventie. Het feit dat de poort niet op slot was omdat ik enkele minuten later per fiets naar het koor zou gaan vertrekken was uiteraard geen excuus. Ik kan alleen maar zeggen twee duimen omhoog voor deze manier van voorlichting. Het drukt je wel met de neus op de feiten, de boodschap komt op deze manier dubbel zo hard binnen. Bij ons maar ook bij zoonlief, die na het onverwachte bezoek niet meer alleen naar beneden durfde. En eenmaal beneden werd de keuken, dus de achterdeur, een aantal uren angstvallig gemeden. Nog voor het verzetten van de klok was onze zoon dus behoorlijk van slag.
Kortom: de wintertijd is inmiddels ingegaan en nu het dus steeds vroeger donker wordt, moeten we extra alert zijn op het sluiten van onze ramen, deuren en poorten. Ook als je gewoon thuis bent want voor je het weet staan er ongenode gasten in je tuin of erger nog in je huis. En daarvan raakt zelfs de meest relaxte persoon toch wel even “kats van uut de tied”.
Daar kun je de klok op gelijk zetten.
Allemaal een veilig weekend toegewenst.
Joyce Derksen
