Er was weer van alles gaande in onze mooie gemeente. Zowel goede als minder goede berichten passeerden afgelopen week de revue. Zo verschenen daar (voor velen vanuit het niets) her er der verkeersborden rondom de dijken waarop te lezen valt dat motoren in de weekenden en op feestdagen niet langer welkom zijn om zich op de desbetreffende dijkvakken te begeven. Dit leidde tot protest van onder andere de eigenenaren van camping Waalstrand. De horeca voelt zich door deze beslissing sterk benadeeld en men vindt dit ook niet eerlijk tegenover motorrijders. Kortom huilen met de pet, of beter gezegd, met de helm op voor velen. We zullen zien hoe een en ander morgen, de eerste dag waarop het bord geldt, gaat uitpakken.
Verder kwam het nieuws dat er weinig te doen is aan de terugloop van de Lingewaardse kermissen. Er wordt door de gemeente dan ook verlies geleden op dit gebied en men geeft als optie om in bepaalde kernen eventueel te gaan schuiven met de kermisdata. Nou daar hoeven ze bij de Doornenburgers vast niet mee aan te komen. Dat derde weekend van September staat als een huis en tradities zijn er om in ere te houden.
Dat laatste geldt echter niet voor de Carnaval in Doornenburg. Daar werd onlangs de handdoek in de ring gegooid door carnavalsvereniging de Riensplitsers. De Carnaval op de tocht. Zij daagden andere mensen uit het stokje van hen over te nemen. Het carnaval is laatste jaren dusdanig in het slob geraakt dat de heren er geen brood meer in zien om op dezelfde voet verder te gaan. Afgelopen week vond de eerste bijeenkomst over de voortzetting van het carnavalsfeest in Doornenburg plaats en er gloort hoop aan de horizon. Als men alle feestneuzen weer dezelfde kant op kan krijgen zal er weer ruimte komen voor nieuwe ideeën, en een wijs man zei me: “als iets eenmaal twee keer is gedaan, wordt het vanzelf een traditie.” Laten we hopen dat er snel wat nieuwe tradities worden geboren en er capabele mensen worden gevonden om deze (carnavals)kar weer te gaan trekken. Want Doornenburg wil niet langer de clown zijn van het Lingewaardse carnaval.
En van deze clown is het maar een klein sprongetje naar nieuws dat het hele land al een kleine week bezighoudt. De Horrorclown. Een of andere hype die overgewaaid is vanuit de Verenigde Staten alwaar mensen verkleed als “killer-clowns” de straat op gaan om mensen met nepwapens besmeurd met nepbloed de stuipen op het lijf te jagen.
Ook een soort van traditie die in plaats van dood te bloeden nieuw leven lijkt te zijn ingeblazen ondanks dat het verder en verder verwijderd raakt van waar het hele fenomeen in beginsel voor bedoeld was. Mensen aan het lachen maken.
Ik heb gelukkig alleen maar leuke herinneringen aan clowns
Vroeger werd een clown meestal geassocieerd met klunzigheid en men kon er doorgaans hartelijk om lachen. Als er een clown op een feestje verscheen was het vooral dikke pret met ballonnen en trucjes die op de een of andere duistere manier altijd leken te mislukken. En toen de televisie zijn intrede deed , kwamen er ook televisieclowns zoals Pipo met zijn alom bekende uitspraak “Sapperdeflap”.
De leukste clown uit mijn jeugd vind ik toch wel Bassie van Bassie en Adriaan. Degene die gek is op slagroomtaartjes en altijd even aan de binnenkant van zijn ogen ging kijken naar hoe iets er in de toekomst uit zou gaan zien. Samen met een snuggere ietwat belerende acrobaat, een baron die altijd achter “die twee” aanzat en een paar minder snuggere boeven beleefde Bassie de mooiste avonturen. Het waren uitzendingen met wijze lessen maar ook met dingen waarover gelachen kon worden.
De boef die doof was maakte het geheel helemaal af. Ik moet zelfs nog weleens hardop lachen om een bepaald stukje waarbij de doofheid van de boef B2, de baron tot waanhoop dreef.
De baron heeft een mysterieuze doos ontvangen en opent deze voorzichtig. Vlugge Japie kijkt mee. De doos blijkt leeg te zijn. De dove boef vraagt nieuwsgierig “Wat zit er nu in die doos?” Waarop de baron zegt “Helemaal niets”. De dove boef verstaat dit uiteraard niet en vraagt “Wat zeg ie?” Waarop de baron geïrriteerd antwoordt “Ik zei…….hélémaal niets” Waarop de dove boef reageert met: “Jawel, je zei wel wat.” Met een boze drommels, drommels, drommels en een verpulverde sigaar als gevolg.
Het was een concept dat prima werkte in een tijd waarin er voor de kinderen nog geen overvloed aan programma’s op tv was.
Er is echter een aantal clowns waar ik wel een beetje bang voor ben, en waarbij angst soms wel een goede raadgever is.
En dan is het niet de angst omdat ze met een bebloed mes rondzwaaien, maar meer omdat ze mij de stuipen op het lijf jagen met hun ego’s, controversiële uitspraken, en angstaanjagende plannen om het land in hun ogen beter of machtiger dan ooit te maken. Juist voor deze clowns zouden we gillend weg moeten rennen of beter nog we zouden ze eens een poosje op moeten sluiten in de kooien waar ooit de wilde circusdieren zaten om ze daar, net als Bassie, ook eens aan de binnenkant van hun ogen naar de toekomst te laten kijken, en ze te laten zien wat de gevolgen zullen zijn van hun woorden en daden. Zou het niet voor ons allemaal beter zijn om dat bij tijd en wijlen eens te doen? Even de ogen sluiten om te kijken wat onze woorden, daden en beslissingen voor een gevolgen voor de toekomst zouden kunnen hebben? Het zou ons zeker weten heel wat clowneske taferelen besparen in het circus dat de wereld heet.
Fijn weekend allemaal
Joyce Derksen
