Dierendag
Al jaren vraag ik me af, waarom liefhebbers en noodgedwongen ook niet-liefhebbers, een paard met benen en niet met poten willen laten paraderen. Al bij het stellen van de vraag word ik met een flitsend fanatieke blik verwenst om zoveel oneerbiedigheid.
“Natuurlijk, omdat een paard een edel dier is”, is het nauwelijks iets zeggend argument en dat dien ik maar te accepteren. Voor mij is het er eentje uit de categorie van die banaan, die krom is en anders niet in de schil kan of het waarom-daarom gehalte.
Voor mijn eigen zekerheid heb ik Koenen, net als Van Dale toch een autoriteit, nog maar even geraadpleegd. Edel is adellijk, hoogstaand, wars van laagheid of zo u wilt edel van karakter. Wat een regelrechte discriminatie, om maar eens in eigen huis te beginnen, naar onze ex-kanarie, die bij ons binnenkomen een schier eindeloos geratel als welkomslied inzette. Of het hondje, dat in de André van Duin-show heel fier, in mijn ogen edel, over de vijftien ruggen paradeerde.
Zou die het predicaat “edel” niet mogen voeren en daarmee “benen” in plaats van “poten” mogen gaan bezitten? Ik noem het hoogstaand en zo is het dier ook geboren. Zou dat pukkie het met poten moeten blijven doen? Hoe edel de hond in “De Gouden Engel”, die de sigarenrokende caféklant ongevraagd van een vuurtje voorzag?
Nee, het is niet eerlijk. Wordt het niet hoog tijd, dat Fikkie zijn “beentje” opbeurt om de struik van de buren van water te voorzien? Met bemorste “benen” binnenkomen staat al direct heel wat sympathieker dan met smerige poten de kamer van een smeerboel voorzien.
Het wordt hoog tijd, deze ongelijke behandeling aan de kaak te stellen en de VN te pressen regels op te stellen, zodat alle dieren minstens één been krijgen om edel op te staan. Daarna gaan we de taal kuisen. Beentje haken, benen rammen, op het been spelen, als ik je in de “benen” krijg, gaat het je niet best en ik bedoel iedereen, die nog discrimineert.
Piet Driessen (DNK, 24/10/1996)
