De dood of de gladiolen
In een ver voor deze gelegen editie werd de wereld kond gedaan van het feit, dat ik door de leiding van de Nijmeegse Wandelvierdaagse was onderscheiden, omdat ik me vijfentwintig jaar had voorgenomen mee te gaan wandelen. Niet bepaald een fan van dat soort geschuifel, waarbij je kilometers lang dezelfde rug voor je ziet heen en weer deinen, mag ik me geen afgemeten oordeel aanmatigen over het prestatieve in die – naar velen vinden – fijne ontspanning.
Dat wandelen door velen als fijn en gezond wordt ervaren, is boven alle twijfels verheven. In mijn visie op wandelen zijn echter al die bloemen aan het eind van de NTV*-Vierdaagse op z’n minst lichtelijk overdreven, net als de volledig uit de proporties gegroeide gekte rond kampioen Ajax. Maar ik geef me over, het zal erbij horen en de bloemenkiosk mag die gekte tot in de lengte van jaren koesteren.
Sinds vorige week zit die mentaal en fysiek keihard getrainde Huissense jongeling echter helemaal in de vernieling. Spartaans opgevoed, iedere morgen met de blote bast in de ijskoude Zilverkamp-vijver en bij elke maaltijd bloedsoep als hoofdgerecht om éénmaal de uitdagende, grensverleggende, onmenselijke zware Avondvierdaagse te kunnen lopen. Eeuwige roem zijn deel, de lauwerkrans en de rest van zijn leven eten op kosten van de stad.
Het zou een voorproef worden van wat hem in die meedogenloze, van enkel realiteitszin doordrenkte maatschappij te verwachten staat. Stel je voor: vijftien (!) kilometers wandelen per dag en dat vier (!) dagen achtereen in één week. Pheidippides zou er met zijn eerste en enige marathon alsnog bleekjes om de neus van zijn geworden, ware het niet, dat hij die ruim tweeënveertig kilometer al niet overleefde. NTV werd de eer gegund speciaal de energieverslindende survivaltocht te organiseren. Tussen de ukkies van vijf en zich opofferende moeders, zelfs oma’s, presteerde de Huissense alleskunner het bijna onmogelijke. De dood of de gladiolen.
Natuurlijk de gladiolen, maar geen kreunende muzieknoot, laat staan een heel orkest. Wat jammer. Sparta had één generatie eerder gecopieerd moeten worden.
Piet Driessen (DNK, 21/6/1995) * Nooit te Ver: Huissense wandelvereniging.
