Steeds vaker zie ik ze voorbijkomen. Berichten over bepaalde burgerinitiatieven. Kansen om mensen te ontmoeten, met deze woorden worden dergelijke opgezette bijeenkomsten vaak omschreven.
Nu ben ik niet tegen het feit dat er gelegenheden worden gecreëerd voor mensen die er behoefte aan hebben elkaar in een ongedwongen sfeer te ontmoeten. Hetzij om bij te praten met bekenden , hetzij om nieuwe mensen te leren kennen.
Wel heb ik er een beetje moeite mee dat deze initiatieven mij nagenoeg nooit aanspreken. Is er iets mis met mij?
Ben ik vreemd dat ik juist geniet van alleen zijn. Dat ik het heerlijk vind om even helemaal niemand om me heen te hebben. Stilte, rust , de dingen kunnen doen wanneer ík ze wil, op mijn manier, en op het tijdstip dat ik zelf kies?! Ik voel me er in ieder geval fijn bij en heb deze momenten ook zeker nodig om mijn wekelijkse hersenspinsels weer op “papier” te krijgen.
Mensen van mijn generatie hebben over het algemeen een nogal druk en soms hectisch leven. Werken, zorgen voor het gezin, het huishouden draaiende houden en als het kan ook nog aan allerlei verzoeken van Jan en alleman te voldoen. Mijn werkweek bijvoorbeeld bestaat niet uit maandag tot en met vrijdag van negen tot vijf maar loopt van maandag tot en met zondag met onregelmatige diensten. Dus flexibiliteit en denken in creatieve oplossingen is vaak vereist
Soms denk ik weleens aan hoe het vroeger moet zijn geweest. Het was lichamelijk hard werken, dat is een ding wat zeker is. Vroeg op en vroeg naar bed, weinig sociale activiteiten buiten de arbeid om. Zo zag het leven er toen uit.
Al was er daar altijd nog de zondag. Dé dag die anders was dan alle andere dagen. Mits het niet perse hoefde, mocht er niet gewerkt worden op die dag. Ook toen was er wel degelijk een moment van ontmoeten. Het wekelijkse kerkbezoek. Iedereen die maar enigszins kon, werd geacht in het spreekwoordelijk schip plaats te nemen en na de kerkdienst volgde vaak een gezellige praatje met de mensen die je de hele week niet had gezien. Soms gebeurde dat onder het genot van een drankje in het café en soms bij een dampend kopje koffie of thee bij iemand thuis. De dag van ontmoeten en van even helemaal niets. De winkels waren gesloten en mensen droegen hun zondagse goed, kledingstukken die na het kerkbezoek vaak weer terug de kast in gingen voor de week erna. Zo ging het op zo’n dag. “Zondag rustdag” werd er ook wel gezegd.
Tegenwoordig kennen we dit soort dagen niet meer. Iedere zondag is het koopzondag en elke zondag zijn de supermarkten gewoon geopend. Zondagse kleding dragen we niet , daar onze kleding geschikt is voor alle dagen van de week. Op zondag wordt er door velen ook gewoon gewerkt en naar de kerk gaan doet bijna niemand meer. In ieder geval niet in Lingewaard.
Of het erg is dat de zondagen van vroeger verdwenen zijn? Ik weet ik niet. Het verontrust me wel dat de mensen blijkbaar gestimuleerd moeten worden om elkaar te ontmoeten. Om te participeren. Het spontane lijkt er een beetje af.
Ikzelf kies er liever voor om verrast te worden. Om zomaar mensen tegen het lijf te lopen of om op onverwachte wijze met mensen in contact te komen. Natuurlijk is het niet zo dat ik gelegenheden om nieuwe mensen te ontmoeten angstvallig vermijd, maar als ik ergens heen ga is het doorgaans om het leuk te hebben met mensen die ik al ken en als daar onverwachte kennismakingen uit voort komen is dat mooi meegenomen maar niet perse mijn vooropgezette doel.
Voor mensen die er anders over denken, is het uiteraard fijn dat er initiatieven bestaan en gelegenheden gecreëerd worden om elkaar te ontmoeten. Gelukkig zijn dat soort initiatieven in onze gemeente volop aanwezig. Iedere dag is er wel ergens iets te beleven en het mooie is dat we helemaal zelf kunnen beslissen of we ergens aan deel willen nemen of dat we er voor kiezen om even helemaal alleen thuis te zijn om heerlijk ons eigen ding te doen zonder dat iemand zich er mee bemoeit. Een (laat me maar even met) rustdag, of beter gezegd een dag waarop we even lekker op onze eigen manier kunnen Ont…..moeten.
En dat mag dan ook nog eens zomaar ergens midden in de week zijn. Woensdag rustdag. Wie had dat vroeger ooit kunnen bedenken.
Fijn weekend allemaal
Joyce Derksen
