Waarom is het nest van een vogel natuur, maar het huis van de mens eigenlijk niet?
Dat is zo’n vraag die je kunt tegenkomen als je aan het kuieren gaat. Als je van mijmeren of struinen houdt. Lui lopen dus. Een beetje naar achteren gezakt en nooit voor de lunch. In het Haalderse Bos en door de Bemmelse Waard of langs de Linge. Van het Gendtse Flieren naar de Pas in Doornenburg.
Maar de ruimte om te kuieren is er steeds minder. Onder de stappen die je door het Lingewaardse landschap zet, liggen een jaar later tegels. Dertig bij dertig centimeter. Neem je er drie tegelijk, dan loop je goed door! En soms wordt het een puinpad. Omdat het dan natuur is. Wie graag mijmert komt ineens bordjes tegen: De boom die er staat is een Wilg en de route die je volgt gaat straks linksaf. Naar een afslag met een natuurnaam.
Groen wordt grijs. De wei een wijk en een rij geknakte grassprieten een wandelpad. En we wijzen elkaar er met namen en pijlen doorheen. Maar probeer eens de andere kant. Dromend wandelen door de Dorpsstraat; Dat is een tip. Bedenk dat de huizen niet anders zijn dan nesten en zie dat grijs daar juist steeds groener wordt! Het dak? Een grasmat. De stoep? Een tuin!
En houd vooral even in bij Moos in Bemmel. Niet voor ijs op het terras want dat kan niet meer. Maar voor natuur. Voor de struik die er door positief, vrolijk en duurzaam groen denken van de gemeente tegen de voorkant van het nest aan groeit. In plaats van een hek.
Vergeet dan de tijd. Haal de neus op en fluit vooral een wijsje. Als het water daar blijft, kan de polder toch best de dijk over komen?
Sjoerd Rasing, lid Politieke Redactie Omroep Lingewaard
